.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Η βλασφημια
Η βλασφημια
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
από παιδί είχε μπλεχτεί στον υπόκοσμο,ήταν πολύ σκληρός,και κατάφερε να επικρατήσει στο χώρο του,κινούσε ένα τεράστιο δίκτυο,η Γκρόσο Μπίζνα του έλεγε,απέκτησε αμύθητα πλούτη,ελεγχε υψηλούς ιστάμενους,πολιτικούς,εκκλησιαστικούς,οικονομικούς παράγοντες,σε κάθε τι υπάρχει το αδύνατο σημείο,κι αυτό το τρωτό του ήταν μια γυναίκα,ήταν πολύ ερωτευμενος μαζί της,όταν έμαθε την απιστία της,με έναν δηλωμένο εχθρό του,τους σκότωσε και τους δύο,παραδόθηκε μόνος του,η ζωή του τελείωσε,
τρία χρόνια στη φυλακή περιμένει την εκτέλεση του,η' μάλλον δεν την περιμένει,αδιαφορεί,
δεν μιλάει σε κανέναν,ξαπλώνει στο κρεβάτι του και δεν σκέφτεται τίποτα,η προηγούμενη ζωή του έχει διαγραφει,καμία ανάμνηση της,ούτε ξέρει γιατί βρίσκεται εκεί,ούτε ποιος είναι,και τι έκανε,
ένιωθε την ευτυχία της ανυπαρξίας,
εκείνο το πρωί,τον ξύπνησαν,είδε στο μισοσκόταδο τρεις άντρες,έλα,ετοιμασου,
του είπε ένας απ'αυτους,
σηκώθηκε από το κρεβάτι,απέναντι το παράθυρο,έβλεπε το φεγγάρι εκεί,το φως του
στο πατωμα,πάλι οι ίδιες σκέψεις:
-τιποτα δεν κινείται χωρίς κάτι πριν από αυτό να το κινεί,που αυτό να μην το κινεί κάτι άλλο,κι αυτό άπειρα να συμβαίνει,
-καθε αιτιατό έχει το αίτιο του,κι αυτό το αίτιο είναι αιτιατό ενός άλλου αιτίου,κι αυτό άπειρα συμβαινει
-καποτε πρέπει να υπήρχε εποχή που αυτό που λέμε κόσμος δεν υπήρχε,αφού όμως υπάρχει,τότε κάτι τον δημιούργησε,επομενως υπάρχει δημιουργος
-τα πράγματα,παρατηρούμε, διαφέρουν μετάξι τους,ως προς την ομορφιά,την τελειότητα,κα,αυτή η εκτίμηση μας σχετίζεται με την σύγκριση με κάτι που είναι μέγιστο,επομένως αυτό το μέγιστο πρέπει να υπαρχει
-για τα όντα του κόσμου,ειδικά τα έμβια,έχουμε την αντίληψη ότι έχουν σχεδιαστεί από κάποιον,αυτόν τον κάποιον ...
το δωμάτιο είχε βυθιστεί στο σκοτάδι,
...δεν θα τον ονομάσω θεό,
εμπρός,πάμε,άκουσε τη φωνή του ενός από τους
τρεις δεσμοφύλακες,
πριν τον κρεμάσουν,ένας επισημος με στολή διάβασε:
καταδικάζεσε στο πυρ το εξωτερον για την βλάσφημη θέση σου κατά του Θωμά Ακινάτη,των πέντε αποδείξεων του της ύπαρξης του θεου,
το σχοινί βυθίστηκε στα νεύρα του λαιμού και τα εσπασε,
αυτοί κίνησαν αυτό, αυτούς τους κίνησε κάτι άλλο πριν,που το κίνησε κάτι άλλο πριν,...όχι δεν πιστεύω σε κάτι ανωτατο,ολ'αυτα τα κιναει ο άνθρωπος,
αυτή ήταν η τελευταία του σκέψη,άρα από δω και περα,μετά τον θάνατο μου,κανένας,ούτε ο θεός,δεν θα κινήσει τίποτα πιά σε μένα,
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου