.
.
GREEK POETRY
POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
.
η βασιλισα Κλεοπατρα του Αντωνιου ,40 π.Χ Αλεξανδρεια-χ.ν.κουβεληςc.n.couvelis
.
.
Παραλληλα Κειμενα[Απολειπειν ο θεος Αντωνιον]
Πλουταρχου/Κ.Π.Καβαφη-χ.ν.κουβελης
.
.
Πλουταρχου Βιος Αντωνιου
[Απολειπειν ο θεος Αντωνιον]
[75.4] ἐν ταύτῃ τῇ νυκτὶ λέγεται μεσούσῃ σχεδόν, ἐν ἡσυχίᾳ καὶ
κατηφείᾳ τῆς πόλεως διὰ φόβον καὶ προσδοκίαν τοῦ μέλλοντος
οὔσης, αἰφνίδιον ὀργάνων τε παντοδαπῶν ἐμμελεῖς φωνὰς ἀκου-
σθῆναι καὶ βοὴν ὄχλου μετ᾽ εὐασμῶν καὶ πηδήσεων σατυρικῶν,
ὥσπερ θιάσου τινὸς οὐκ ἀθορύβως ἐξελαύνοντος· [75.5] εἶναι
δὲ τὴν ὁρμὴν ὁμοῦ τι διὰ τῆς πόλεως μέσης ἐπὶ τὴν πύλην ἔξω
τὴν τετραμμένην πρὸς τοὺς πολεμίους, καὶ ταύτῃ τὸν θόρυβον
ἐκπεσεῖν πλεῖστον γενόμενον. [75.6] ἐδόκει δὲ τοῖς ἀναλογιζο-
μένοις τὸ σημεῖον ἀπολείπειν ὁ θεὸς Ἀντώνιον, ᾧ μάλιστα συν-
εξομοιῶν καὶ συνοικειῶν ἑαυτὸν διετέλεσεν.
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
[75,4]εκεινη τη νυχτα περιπου τα μεσανυχτα ,λεγεται,ενω βρισκον-
ταν η πολη σε ησυχια και στεναχωρια απο το φοβο και την απειλη αυ-
των που προκειται να συμβουν ξαφνικα ακουστηκαν απο οργανα καθε
ειδους μελωδικοι ηχοι και βοη οχλου με βακχισμους ευοι ευαν
και πηδηματα σατυρων σαν να εξορμα καποιος θιασος με θορυβο
[75,5]κι ηταν σαν η ευθυμη παρεα να διασχιζει τη πολη με κατευθυν-
ση προς την εξω πυλη που'ναι στραμενη προς τους αντιπαλους εχθρους
κι εκει αφου εγινε ο θορυβος πολυ μεγαλυτερος μειωθηκε[75,6]εκεινοι
που ασχοληθηκαν να εξηγησουν το σημαδι αυτο ειχαν τη γνωμη
πως ο θεος εγκαταλειπει τον Αντωνιο με τον οποιο κατεξοχην ηθελε
να συνταυτισθει και να συνυπαρχει
[Απολειπειν ο θεος Αντωνιον-Κ.Π.Καβαφης]1911
Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ’, ακουσθεί
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές—
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ’ όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που χάνεις.
.
[χ.ν.κουβελης]2013
ραγδαια τα συμβαντα,το 44 δολοφονηθηκε ο Ιουλιος Καισαρας
το 43 η τριανδρια το 42 στους Φιλιππους η τιμωρια
των δολοφονων το 41 στη Ταρσο της Κιλικιας
γνωρισε την Ελλαδιτισα βασιλισα Κλεοπατρα
απο το 41 μεχρι το 31 ηδονικα ζουσε στην Αλεξανδρεια
με μουσικες εξαισιες κι αρωματα μεθυστικα
τους φλοισβους του Νειλου τους λωτους
τα λογια τους ψιθυρισμους τα ζεστα κορμια
με τετοια γεμισε ο βιος του κι ηθελε αυτοκρατορια για κεινη
και για κεινον να χωρεσουν μαζι και τα παιδια τους
ο Καισαριων και τα μικρα ο Αλεξανδρος κι ο Πτολεμαιος
αλλωστε τους ειχαν μοιρασει και τα βασιλεια
ο Καισαριων βασιλευς των βασιλεων
ο Αλεξανδρος βασιλευς των Αρμενιων της Μηδιας και των Παρθων
ο Πτολεμαιος της Κιλικιας της Συριας της Φοινικης
μια μερα με ζεστο ηλιο κι ολοι οι Αλεξανδρινοι βγηκαν
εξω να γιορτασουν το γεγονος κι ηταν πραγματι
λαμπρη μεγαλειωδης γιορτη αυτη η χειροτονηση
το 31 ηρθε η καταποντιση το μεγαλο ναυαγιο
στο Ακτιο,
το 30 ο θεος Διονυσος τον εγκαταλειπει
μαζευει το θιασο του και τα μεσανυχτα με θορυβο
με μουσικες και κραυγες φευγει απ'την Αλεξανδρεια,
ας παει στα κομματια,τι θα τον ωφελουσε να εμενε,
ο Οκταβιος δεν χωρατευει,εξω ετοιμαζει τα σχεδια του
να μην λαθεψουν,ουτε ιδρωνουν τ'αυτια του
απο τετοια γουστα,φαιδροτητες,
ο κοσμος,η αυτοκρατορια δηλαδη
ειναι πολυ σοβαρη υποθεση να την χειριζονται αδυναμοι
επιρρεπεις τυποι σε γυναικες και απολαυσεις,
αλλα τι ξερει εκεινος απο χαρες κι απολαυσεις της ζωης,
αχρωμος,σκληρος,ας κυβερνησει,αυτον δεν τον ενδιαφερει,
αφου δεν μπορει να κυβερνησει οπως θελει
ας τελειωσει το εργο,η ιστορια του,
κι ο θεος,σιγουρο ειναι,αλλον θα'βρει να παιδεψει,
υστερα,στο κατω κατω της γραφης τι τον παιδεψε,
αντιθετα,
χαρηκε,απολαυσε,εζησε
καθολου δεν ηταν για veni vidi vicis,
κουφιες ματαιοτητες
τωρα,το ξερει,θαρραλεος οπως ειναι,ο κυβος ερριφθη,
alea jacta est
.
.
.
.
GREEK POETRY
POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
.
η βασιλισα Κλεοπατρα του Αντωνιου ,40 π.Χ Αλεξανδρεια-χ.ν.κουβεληςc.n.couvelis
.
.
Παραλληλα Κειμενα[Απολειπειν ο θεος Αντωνιον]
Πλουταρχου/Κ.Π.Καβαφη-χ.ν.κουβελης
.
.
Πλουταρχου Βιος Αντωνιου
[Απολειπειν ο θεος Αντωνιον]
[75.4] ἐν ταύτῃ τῇ νυκτὶ λέγεται μεσούσῃ σχεδόν, ἐν ἡσυχίᾳ καὶ
κατηφείᾳ τῆς πόλεως διὰ φόβον καὶ προσδοκίαν τοῦ μέλλοντος
οὔσης, αἰφνίδιον ὀργάνων τε παντοδαπῶν ἐμμελεῖς φωνὰς ἀκου-
σθῆναι καὶ βοὴν ὄχλου μετ᾽ εὐασμῶν καὶ πηδήσεων σατυρικῶν,
ὥσπερ θιάσου τινὸς οὐκ ἀθορύβως ἐξελαύνοντος· [75.5] εἶναι
δὲ τὴν ὁρμὴν ὁμοῦ τι διὰ τῆς πόλεως μέσης ἐπὶ τὴν πύλην ἔξω
τὴν τετραμμένην πρὸς τοὺς πολεμίους, καὶ ταύτῃ τὸν θόρυβον
ἐκπεσεῖν πλεῖστον γενόμενον. [75.6] ἐδόκει δὲ τοῖς ἀναλογιζο-
μένοις τὸ σημεῖον ἀπολείπειν ὁ θεὸς Ἀντώνιον, ᾧ μάλιστα συν-
εξομοιῶν καὶ συνοικειῶν ἑαυτὸν διετέλεσεν.
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
[75,4]εκεινη τη νυχτα περιπου τα μεσανυχτα ,λεγεται,ενω βρισκον-
ταν η πολη σε ησυχια και στεναχωρια απο το φοβο και την απειλη αυ-
των που προκειται να συμβουν ξαφνικα ακουστηκαν απο οργανα καθε
ειδους μελωδικοι ηχοι και βοη οχλου με βακχισμους ευοι ευαν
και πηδηματα σατυρων σαν να εξορμα καποιος θιασος με θορυβο
[75,5]κι ηταν σαν η ευθυμη παρεα να διασχιζει τη πολη με κατευθυν-
ση προς την εξω πυλη που'ναι στραμενη προς τους αντιπαλους εχθρους
κι εκει αφου εγινε ο θορυβος πολυ μεγαλυτερος μειωθηκε[75,6]εκεινοι
που ασχοληθηκαν να εξηγησουν το σημαδι αυτο ειχαν τη γνωμη
πως ο θεος εγκαταλειπει τον Αντωνιο με τον οποιο κατεξοχην ηθελε
να συνταυτισθει και να συνυπαρχει
[Απολειπειν ο θεος Αντωνιον-Κ.Π.Καβαφης]1911
Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ’, ακουσθεί
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές—
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ’ όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που χάνεις.
.
[χ.ν.κουβελης]2013
ραγδαια τα συμβαντα,το 44 δολοφονηθηκε ο Ιουλιος Καισαρας
το 43 η τριανδρια το 42 στους Φιλιππους η τιμωρια
των δολοφονων το 41 στη Ταρσο της Κιλικιας
γνωρισε την Ελλαδιτισα βασιλισα Κλεοπατρα
απο το 41 μεχρι το 31 ηδονικα ζουσε στην Αλεξανδρεια
με μουσικες εξαισιες κι αρωματα μεθυστικα
τους φλοισβους του Νειλου τους λωτους
τα λογια τους ψιθυρισμους τα ζεστα κορμια
με τετοια γεμισε ο βιος του κι ηθελε αυτοκρατορια για κεινη
και για κεινον να χωρεσουν μαζι και τα παιδια τους
ο Καισαριων και τα μικρα ο Αλεξανδρος κι ο Πτολεμαιος
αλλωστε τους ειχαν μοιρασει και τα βασιλεια
ο Καισαριων βασιλευς των βασιλεων
ο Αλεξανδρος βασιλευς των Αρμενιων της Μηδιας και των Παρθων
ο Πτολεμαιος της Κιλικιας της Συριας της Φοινικης
μια μερα με ζεστο ηλιο κι ολοι οι Αλεξανδρινοι βγηκαν
εξω να γιορτασουν το γεγονος κι ηταν πραγματι
λαμπρη μεγαλειωδης γιορτη αυτη η χειροτονηση
το 31 ηρθε η καταποντιση το μεγαλο ναυαγιο
στο Ακτιο,
το 30 ο θεος Διονυσος τον εγκαταλειπει
μαζευει το θιασο του και τα μεσανυχτα με θορυβο
με μουσικες και κραυγες φευγει απ'την Αλεξανδρεια,
ας παει στα κομματια,τι θα τον ωφελουσε να εμενε,
ο Οκταβιος δεν χωρατευει,εξω ετοιμαζει τα σχεδια του
να μην λαθεψουν,ουτε ιδρωνουν τ'αυτια του
απο τετοια γουστα,φαιδροτητες,
ο κοσμος,η αυτοκρατορια δηλαδη
ειναι πολυ σοβαρη υποθεση να την χειριζονται αδυναμοι
επιρρεπεις τυποι σε γυναικες και απολαυσεις,
αλλα τι ξερει εκεινος απο χαρες κι απολαυσεις της ζωης,
αχρωμος,σκληρος,ας κυβερνησει,αυτον δεν τον ενδιαφερει,
αφου δεν μπορει να κυβερνησει οπως θελει
ας τελειωσει το εργο,η ιστορια του,
κι ο θεος,σιγουρο ειναι,αλλον θα'βρει να παιδεψει,
υστερα,στο κατω κατω της γραφης τι τον παιδεψε,
αντιθετα,
χαρηκε,απολαυσε,εζησε
καθολου δεν ηταν για veni vidi vicis,
κουφιες ματαιοτητες
τωρα,το ξερει,θαρραλεος οπως ειναι,ο κυβος ερριφθη,
alea jacta est
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου