.
.
GREEK POETRY
POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
.
Οιδιπους και Επικαστη η' Ιοκαστη-2μ χ 3μ- χ.ν.κουβελης
.
.
ΕΙΔΑ ΤΗΝ ΕΠΙΚΑΣΤΗΝ Η' ΤΗΝ ΙΟΚΑΣΤΗΝ ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΟΙΔΙΠΟΔΑ
Τρεις Αναπτυξεις-χ.ν.κουβελης
[Ομηρου Οδυσσεια,Ραψωδια λ' Νεκυια,στιχοι 271-280-μεταφραση χ.ν.κουβελης]
.
.
ειδα τη μανα εκεινου του Οιδιποδα,την Επικαστην
η'την Ιοκαστην,αρχοντογυναικα,στεκονταν σε οχθη
ποταμου και μου φανηκε πως τιποτα δεν εβλεπε και
τιποτα δεν κοιτουσε ουτε τιποτα ακουγε,θλιμενη,
σιωπηλη,για το μεγαλο αμαρτημα,πηρε γι'αντρα της
το ιδιο το παιδι της και μαζι του πλαγιασε στο κρεβατι,
δεν το ηξερε πως ηταν το παιδι της που πολλα χρονια πριν
απο κακο χρησμο που πηραν το παρατησαν στο βουνο
να πεθανει μη σκοτωσει τον πατερα κι αντρα της και σμιξει
μαζι της σαν μεγαλωσει και γινει αντρας,
και τωρα να,ολα οσα πηγαν ν'αποφυγουν τα'παθαν
χωρις ελεος
και τον πατερα σκοτωσε κι εκεινη σμιχτηκε μαζι του
και σαν η πατροκτονια και η αιμομιξια φανερωθηκαν
στον κοσμο μεσα
τρελλαθηκε ετρεξε με τρομερο ουρλιαχτο στη καμαρα της
κλειστικε εκει κι εψαξε και βρηκε σχοινι εδεσε σε γερο
μαδερι τη μια ακρη του και στην αλλη εφτιαξε θηλια και
μεσα περασε το κεφαλι της και κρεμαστηκε τσακιστηκε
ο λαιμος της,που ηταν σαν κρινος κομσος κι ασπρος,
και πνιγηκε η αναπνοη της και κυλησε στα κατω μερη
ετουτα και δεν ειδε τον δυστυχο που την βρηκε
κρεμασμενη να αιωρειται αψυχη κακοθανατισμενη
και,δεν τον ειδε σαν τρελλος ν'αρπαζει τις καρφιτσες
που στεριωνε περιτεχνα τα μαλλια της ψηλα σο κεφαλι
και να τις μπηγει στα ματια του να τις στριφογυριζει
βαθια να ξεριζωνει τους βολβους να χανει το φως του
τυφλος να ουρλιαζει να μην ξαναδει τον ηλιο ποτε πια
μητέρα τ' Οἰδιπόδαο ἴδον, καλὴν Ἐπικάστην,271
ἣ μέγα ἔργον ἔρεξεν ἀϊδρείῃσι νόοιο
γημαμένη ᾧ υἷϊ· ὁ δ' ὃν πατέρ' ἐξεναρίξας
γῆμεν· ἄφαρ δ' ἀνάπυστα θεοὶ θέσαν ἀνθρώποισιν.
ἀλλ' ὁ μὲν ἐν Θήβῃ πολυηράτῳ ἄλγεα πάσχων
Καδμείων ἤνασσε θεῶν ὀλοὰς διὰ βουλάς·
ἡ δ' ἔβη εἰς Ἀΐδαο πυλάρταο κρατεροῖο,
ἁψαμένη βρόχον αἰπὺν ἀφ' ὑψηλοῖο μελάθρου
ᾧ ἄχεϊ σχομένη· τῷ δ' ἄλγεα κάλλιπ' ὀπίσσω
πολλὰ μάλ', ὅσσα τε μητρὸς ἐρινύες ἐκτελέουσι. 280
τη μανα του Οιδιποδα ειδα,την ομορφη Επικαστη,
που μη γνωριζοντας μεγαλο αμαρτημα εκαμε
να παντρευτει το γιο της,που τον πατερα σκοτωσε
και την παντρευτηκε,κι αμεσως στους ανθρωπους
τ'αποκαλυψαν οι θεοι,εκεινος στη Θηβα την πολυαγαπημενη
βασανισμενος των Καδμειων κυβερνησε απ'των θεων
τη θεληση να καταστραφει,κι εκεινη διαβηκε κατω στις πυλες
του κραταιου Αδη κρεμωντας στην απελπισια της θηλια σφιχτη
απο ψηλο μαδερι της οροφης,σ'εκεινον αφηνωντας πισω βασανα
παρα πολλα,οσα οι εκδικητριες οι ερινυες της μανας καταδικαζουν
κρατουσε το μωρο στην αγκαλια της,ορθια,
μεσα στον κηπο,ωρα μεσημερι,ζεστη μερα,ηλιος
λαμπρος,χιλια αρωματα εφερνε ο αερας,και χρωματα
κυματιζαν,τους αγκιζαν σιωπηλα σαν χαδι,κοιταξε
το παιδι,ευθραυστο μικρο πλασμα,ησυχη αναπνοη,
κοιμονταν ευτυχισμενο,τα ονειρα ξεχυλιζαν γαργαρα
κρυσταλλινα νερα,ειδε τα ποδια του,γελασε γλυκα,
της φανηκαν αστεια,τα γαργαλισε απαλα,το παιδι
κουνηθηκε,χαραξε μεσα στον υπνο του χαμογελα
.
.
.
.
GREEK POETRY
POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
.
Οιδιπους και Επικαστη η' Ιοκαστη-2μ χ 3μ- χ.ν.κουβελης
.
.
ΕΙΔΑ ΤΗΝ ΕΠΙΚΑΣΤΗΝ Η' ΤΗΝ ΙΟΚΑΣΤΗΝ ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΟΙΔΙΠΟΔΑ
Τρεις Αναπτυξεις-χ.ν.κουβελης
[Ομηρου Οδυσσεια,Ραψωδια λ' Νεκυια,στιχοι 271-280-μεταφραση χ.ν.κουβελης]
.
.
ειδα τη μανα εκεινου του Οιδιποδα,την Επικαστην
η'την Ιοκαστην,αρχοντογυναικα,στεκονταν σε οχθη
ποταμου και μου φανηκε πως τιποτα δεν εβλεπε και
τιποτα δεν κοιτουσε ουτε τιποτα ακουγε,θλιμενη,
σιωπηλη,για το μεγαλο αμαρτημα,πηρε γι'αντρα της
το ιδιο το παιδι της και μαζι του πλαγιασε στο κρεβατι,
δεν το ηξερε πως ηταν το παιδι της που πολλα χρονια πριν
απο κακο χρησμο που πηραν το παρατησαν στο βουνο
να πεθανει μη σκοτωσει τον πατερα κι αντρα της και σμιξει
μαζι της σαν μεγαλωσει και γινει αντρας,
και τωρα να,ολα οσα πηγαν ν'αποφυγουν τα'παθαν
χωρις ελεος
και τον πατερα σκοτωσε κι εκεινη σμιχτηκε μαζι του
και σαν η πατροκτονια και η αιμομιξια φανερωθηκαν
στον κοσμο μεσα
τρελλαθηκε ετρεξε με τρομερο ουρλιαχτο στη καμαρα της
κλειστικε εκει κι εψαξε και βρηκε σχοινι εδεσε σε γερο
μαδερι τη μια ακρη του και στην αλλη εφτιαξε θηλια και
μεσα περασε το κεφαλι της και κρεμαστηκε τσακιστηκε
ο λαιμος της,που ηταν σαν κρινος κομσος κι ασπρος,
και πνιγηκε η αναπνοη της και κυλησε στα κατω μερη
ετουτα και δεν ειδε τον δυστυχο που την βρηκε
κρεμασμενη να αιωρειται αψυχη κακοθανατισμενη
και,δεν τον ειδε σαν τρελλος ν'αρπαζει τις καρφιτσες
που στεριωνε περιτεχνα τα μαλλια της ψηλα σο κεφαλι
και να τις μπηγει στα ματια του να τις στριφογυριζει
βαθια να ξεριζωνει τους βολβους να χανει το φως του
τυφλος να ουρλιαζει να μην ξαναδει τον ηλιο ποτε πια
μητέρα τ' Οἰδιπόδαο ἴδον, καλὴν Ἐπικάστην,271
ἣ μέγα ἔργον ἔρεξεν ἀϊδρείῃσι νόοιο
γημαμένη ᾧ υἷϊ· ὁ δ' ὃν πατέρ' ἐξεναρίξας
γῆμεν· ἄφαρ δ' ἀνάπυστα θεοὶ θέσαν ἀνθρώποισιν.
ἀλλ' ὁ μὲν ἐν Θήβῃ πολυηράτῳ ἄλγεα πάσχων
Καδμείων ἤνασσε θεῶν ὀλοὰς διὰ βουλάς·
ἡ δ' ἔβη εἰς Ἀΐδαο πυλάρταο κρατεροῖο,
ἁψαμένη βρόχον αἰπὺν ἀφ' ὑψηλοῖο μελάθρου
ᾧ ἄχεϊ σχομένη· τῷ δ' ἄλγεα κάλλιπ' ὀπίσσω
πολλὰ μάλ', ὅσσα τε μητρὸς ἐρινύες ἐκτελέουσι. 280
τη μανα του Οιδιποδα ειδα,την ομορφη Επικαστη,
που μη γνωριζοντας μεγαλο αμαρτημα εκαμε
να παντρευτει το γιο της,που τον πατερα σκοτωσε
και την παντρευτηκε,κι αμεσως στους ανθρωπους
τ'αποκαλυψαν οι θεοι,εκεινος στη Θηβα την πολυαγαπημενη
βασανισμενος των Καδμειων κυβερνησε απ'των θεων
τη θεληση να καταστραφει,κι εκεινη διαβηκε κατω στις πυλες
του κραταιου Αδη κρεμωντας στην απελπισια της θηλια σφιχτη
απο ψηλο μαδερι της οροφης,σ'εκεινον αφηνωντας πισω βασανα
παρα πολλα,οσα οι εκδικητριες οι ερινυες της μανας καταδικαζουν
κρατουσε το μωρο στην αγκαλια της,ορθια,
μεσα στον κηπο,ωρα μεσημερι,ζεστη μερα,ηλιος
λαμπρος,χιλια αρωματα εφερνε ο αερας,και χρωματα
κυματιζαν,τους αγκιζαν σιωπηλα σαν χαδι,κοιταξε
το παιδι,ευθραυστο μικρο πλασμα,ησυχη αναπνοη,
κοιμονταν ευτυχισμενο,τα ονειρα ξεχυλιζαν γαργαρα
κρυσταλλινα νερα,ειδε τα ποδια του,γελασε γλυκα,
της φανηκαν αστεια,τα γαργαλισε απαλα,το παιδι
κουνηθηκε,χαραξε μεσα στον υπνο του χαμογελα
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου