.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Αισώπου Μύθοι/Όνος και κύων συνοδοιπορούντες/Κύων κωδωνοφορών/Όνος πατήσας
σκόλοπα και λύκος/Όνος και ονηλάτης-μεταφραση translation c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
Αισωπος-Esopos-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Αισώπου Μύθοι/Όνος και κύων συνοδοιπορούντες/Κύων κωδωνοφορών/Όνος πατήσας
σκόλοπα και λύκος/Όνος και ονηλάτης-μεταφραση translation c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Αισώπου Μύθοι/Όνος και κύων συνοδοιπορούντες
Ὄνος καὶ κύων ἐν ταὐτῷ ὡδοιπόρουν. Εὑρόντες δὲ ἐπὶ γῆς ἐσφραγισμένον γραμμάτιον,
ὁ ὄνος λαβὼν καὶ ἀναῤῥήξας τὴν σφραγῖδα καὶ ἀναπτύξας, διεξῄει εἰς ἐπήκοον τοῦ κυνός.
Περὶ βοσκημάτων δὲ ἐτύγχανε τὰ γράμματα χόρτου τε, φημί, καὶ κριθῆς καὶ ἀχύρου. Ἀηδῶς
οὖν ὁ κύων, τοῦ ὄνου ταῦτα διεξιόντος, διέκειτο· ἔνθεν δὴ καὶ ἔφησε τῷ ὄνῳ· Ὑπόβαθι,
φιλτατε, μικρόν, μή τι καὶ περὶ κρεῶν καὶ ὀστέων εὕρῃς διαλαμβάνων. Ὁ δὲ ὄνος ἅπαν
τὸ γραμμάτιον διεξελθὼν καὶ μηδὲν εὑρηκὼς ὧν ὁ κύων ἐζήτει, ἀντέφησεν αὖθις ὁ κύων·
Βάλε κατὰ γῆς, ὡς ἀδόκιμον πάντῃ, φίλε, τυγχάνον.
Γαιδαρος και σκυλος μαζι οδοιπορουσαν.Βρισκοντας στη γη σφραγισμενο γραμμα,ο
γαιδαρος το πηρε και αφου εσπασε τη σφραγιδα και το ξετυλιξε,το διαβασε ν'ακουσει με
προσοχη ο σκυλος.Για ζωα που βοσκουν ειναι γραμμενα και για χορταρι,ειπε,και κριθαρι
κι αχυρο.Ο σκυ-
λος δυσαρεστημενος ,απ'αυτα π'ο γαιδαρος διαβαζε,ειπε στον σκυλο.Παρακατω,φιλτατε,
μικρο,μηπως κατι και για κρεατα και κοκκαλα βρεις ν'αναφερει.Ο γαιδαρος ολο το γραμμα
κοιταξε απ'την αρχη μεχρι το τελος και μη βρισκοντας τιποτα απ'αυτα π'ο σκυλος ζητουσε,
ευθυς αντεδρασε ο σκυλος.Πετα το χαμω,αχρηστο σ'ολα,φιλε,ειναι
[Ο μυθος μας διδασκει] οτι αυτα που δεν μας χρησιμευουν ειναι αχρηστα
.
Αισώπου Μύθοι/Κύων κωδωνοφορών
Λάθρᾳ κύων ἔδακνε. Τούτῳ δὲ ὁ δεσπότης κώδωνα ἐκρέμασεν, ὥστε πρόδηλον εἶναι
τοῖς πᾶσι. Οὗτος δὲ τὸν κώδωνα σείων ἐν τῇ ἀγορᾷ ἠλαζονεύετο. Γραῦς δὲ κύων εἶπεν
αὐτῷ· «Τί φαντάζῃ; οὐ δι᾿ ἀρετὴν τοῦτον φορεῖς, ἀλλὰ δι᾿ ἔλεγχον τῆς κεκρυμμένης
σου κακίας.»
Ὅτι οἱ τῶν ἀλαζόνων κενόδοξοι τρόποι πρόδηλοί εἰσι δηλοῦντες τὴν ἀφανῆ κακίαν.
Κρυφα ενας σκυλος δαγκωνε.Σ'αυτον ο κυριος του κρεμασε ενα κουδουνι,ωστε να'ναι
φανερος στους παντες.Αυτος το κουδουνι σειωντας στην αγορα περηφανευονταν.Μια
γρια σκυλα ειπε σ'αυτον:Γιατι φαντασιοπληκτεις;δεν ειναι για αξιωμα π'αυτο φορεις
αλλα για ελεγχο της κρυμενης σου κακιας
[Ο μυθος μας διδασκει] οτι των αλαζονων οι κενοδοξοι τροποι φανεροι ειναι δηλωνοντας
την κρυμενη κακια
.
Αισώπου Μύθοι/Όνος πατήσας σκόλοπα και λύκος
Ὄνος πατήσας σκόλοπα χωλὸς εἱστήκει. Λύκον δὲ ἰδὼν καὶ φοβηθεὶς εἶπεν· Ὦ λύκε,
ἀποθνῄσκω ἐκ πόνου· καλὸν δέ μοί ἐστι σοῦ δεῖπνον γενέσθαι ἢ γυπῶν καὶ κοράκων.
Χάριν δὲ μίαν αἰτῶ σε, ἐξελεῖν τοῦ ποδός μου πρῶτον τὸν σκόλοπα, ὅπως μὴ μετὰ
πόνου θνήξωμαι. Ὁ δὲ λύκος ἄκροις ὀδοῦσι τὸν σκόλοπα δακὼν ἐξεῖλεν. Ὁ δὲ λυθεὶς
τοῦ πόνου, τὸν λύκον ἔτι χάσκοντα λακτίσας φεύγει, ῥῖνα καὶ μέτωπον καὶ ὀδόντας
συγκλάσας. Ὁ δὲ λύκος ἔφη· Οἴμοι, δίκαια πάσχω, ὅτι μάγειρος εἶναι μαθὼν πρῶτον,
νῦν ἱππίατρος ἐγενόμην.
Γαιδαρος πατωντας αγκαθι κουτσαθηκε.Λυκο βλεπωντας και φοβουμενος ειπε.Ω λυκε,
πεθαινω απ'τον πονο,και καλο σε μενα ειναι να γινω δικο σου δειπνο παρα γυπων και
κορακων.Μια χαρι ομως σου ζητω,να βγαλεις απ'το ποδι μου πρωτα τ'αγκαθι,για να μην
πεθανω με πονο.Ο λυκος με τ'ακρα των δοντιων τ'αγκαθι δαγκωνοντας εβγαλε.Αυτος
λυτρωμενος απ'τον πονο,τον λυκο π'ακομη ηταν με το στομα ανοικτο να χασκει κλωτσοντας
το σκαει,μυτη και μετωπο και δοντια σπαζοντας.Ο λυκος τοτ'ειπε.Αλιμονο,καλα παθαινω,
οτι μαγειρας ηταν το πρωτο πο'μαθα,και τωρα ιππιατρος γινηκα
[Ο μυθος μας διδασκει]οτι αυτος που δεν ενεργει συμφωνα μ'αυτο που ειναι αλλα παρασυρε-
ται να ενεργει μ'αυτο που δεν ειναι τοτε δυστυχει
.
Αισώπου Μύθοι/Όνος και ονηλάτης
Ὄνος πλατείας ὁδοῦ ἐκτραπεὶς ἐπὶ κρημνὸν ἐφέρετο. Τοῦ δὲ ὀνηλάτου ἐπιβοῶντος· Ἄθλιε,
ποῦ φέρει; καὶ τῆς οὐρᾶς ἐπιλαβομένου καὶ ἕλκοντος πρὸς ἑαυτόν, τῆς εἰς τὰ πρόσω φορᾶς
ὁ ὄνος οὐχ ἵστατο. Ὁ δὲ ἔτι μᾶλλον ὠθήσας αὐτὸν ἔφη· Ὕπαγε, νίκα τὴν κακὴν νίκην ἐν τῷ ἀναθέματι.
[Ὅτι] τοὺς ἀπολλυμένους οἰκείᾳ ἀφροσύνῃ ὁ μῦθος ἐλέγχει.
Γαιδαρος απο φαρδυ δρομο ξεφευγοντας σε γκρεμο κατρακυλουσε.Ο αγωγιατης του φωνα-
ζε,Αθλιε,κατα που τραβας; πιανοντας; την ουρα και τραβωντας τον προς αυτον,αλλ'ο γαιδαρος
τη φορα του προς τα κει δεν συγκρατουσε.Αυτος τοτε σπρωχνοντας τον ειπε:Τραβα στα τσακι-
δια,νικα την κακη νικη προς τη καταστροφη
[οτι]των ολοκληρωτικα κατεστραμενων την αφροσυνη τους ο μυθος ελεγχει
.
.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Αισώπου Μύθοι/Όνος και κύων συνοδοιπορούντες/Κύων κωδωνοφορών/Όνος πατήσας
σκόλοπα και λύκος/Όνος και ονηλάτης-μεταφραση translation c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
Αισωπος-Esopos-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Αισώπου Μύθοι/Όνος και κύων συνοδοιπορούντες/Κύων κωδωνοφορών/Όνος πατήσας
σκόλοπα και λύκος/Όνος και ονηλάτης-μεταφραση translation c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Αισώπου Μύθοι/Όνος και κύων συνοδοιπορούντες
Ὄνος καὶ κύων ἐν ταὐτῷ ὡδοιπόρουν. Εὑρόντες δὲ ἐπὶ γῆς ἐσφραγισμένον γραμμάτιον,
ὁ ὄνος λαβὼν καὶ ἀναῤῥήξας τὴν σφραγῖδα καὶ ἀναπτύξας, διεξῄει εἰς ἐπήκοον τοῦ κυνός.
Περὶ βοσκημάτων δὲ ἐτύγχανε τὰ γράμματα χόρτου τε, φημί, καὶ κριθῆς καὶ ἀχύρου. Ἀηδῶς
οὖν ὁ κύων, τοῦ ὄνου ταῦτα διεξιόντος, διέκειτο· ἔνθεν δὴ καὶ ἔφησε τῷ ὄνῳ· Ὑπόβαθι,
φιλτατε, μικρόν, μή τι καὶ περὶ κρεῶν καὶ ὀστέων εὕρῃς διαλαμβάνων. Ὁ δὲ ὄνος ἅπαν
τὸ γραμμάτιον διεξελθὼν καὶ μηδὲν εὑρηκὼς ὧν ὁ κύων ἐζήτει, ἀντέφησεν αὖθις ὁ κύων·
Βάλε κατὰ γῆς, ὡς ἀδόκιμον πάντῃ, φίλε, τυγχάνον.
Γαιδαρος και σκυλος μαζι οδοιπορουσαν.Βρισκοντας στη γη σφραγισμενο γραμμα,ο
γαιδαρος το πηρε και αφου εσπασε τη σφραγιδα και το ξετυλιξε,το διαβασε ν'ακουσει με
προσοχη ο σκυλος.Για ζωα που βοσκουν ειναι γραμμενα και για χορταρι,ειπε,και κριθαρι
κι αχυρο.Ο σκυ-
λος δυσαρεστημενος ,απ'αυτα π'ο γαιδαρος διαβαζε,ειπε στον σκυλο.Παρακατω,φιλτατε,
μικρο,μηπως κατι και για κρεατα και κοκκαλα βρεις ν'αναφερει.Ο γαιδαρος ολο το γραμμα
κοιταξε απ'την αρχη μεχρι το τελος και μη βρισκοντας τιποτα απ'αυτα π'ο σκυλος ζητουσε,
ευθυς αντεδρασε ο σκυλος.Πετα το χαμω,αχρηστο σ'ολα,φιλε,ειναι
[Ο μυθος μας διδασκει] οτι αυτα που δεν μας χρησιμευουν ειναι αχρηστα
.
Αισώπου Μύθοι/Κύων κωδωνοφορών
Λάθρᾳ κύων ἔδακνε. Τούτῳ δὲ ὁ δεσπότης κώδωνα ἐκρέμασεν, ὥστε πρόδηλον εἶναι
τοῖς πᾶσι. Οὗτος δὲ τὸν κώδωνα σείων ἐν τῇ ἀγορᾷ ἠλαζονεύετο. Γραῦς δὲ κύων εἶπεν
αὐτῷ· «Τί φαντάζῃ; οὐ δι᾿ ἀρετὴν τοῦτον φορεῖς, ἀλλὰ δι᾿ ἔλεγχον τῆς κεκρυμμένης
σου κακίας.»
Ὅτι οἱ τῶν ἀλαζόνων κενόδοξοι τρόποι πρόδηλοί εἰσι δηλοῦντες τὴν ἀφανῆ κακίαν.
Κρυφα ενας σκυλος δαγκωνε.Σ'αυτον ο κυριος του κρεμασε ενα κουδουνι,ωστε να'ναι
φανερος στους παντες.Αυτος το κουδουνι σειωντας στην αγορα περηφανευονταν.Μια
γρια σκυλα ειπε σ'αυτον:Γιατι φαντασιοπληκτεις;δεν ειναι για αξιωμα π'αυτο φορεις
αλλα για ελεγχο της κρυμενης σου κακιας
[Ο μυθος μας διδασκει] οτι των αλαζονων οι κενοδοξοι τροποι φανεροι ειναι δηλωνοντας
την κρυμενη κακια
.
Αισώπου Μύθοι/Όνος πατήσας σκόλοπα και λύκος
Ὄνος πατήσας σκόλοπα χωλὸς εἱστήκει. Λύκον δὲ ἰδὼν καὶ φοβηθεὶς εἶπεν· Ὦ λύκε,
ἀποθνῄσκω ἐκ πόνου· καλὸν δέ μοί ἐστι σοῦ δεῖπνον γενέσθαι ἢ γυπῶν καὶ κοράκων.
Χάριν δὲ μίαν αἰτῶ σε, ἐξελεῖν τοῦ ποδός μου πρῶτον τὸν σκόλοπα, ὅπως μὴ μετὰ
πόνου θνήξωμαι. Ὁ δὲ λύκος ἄκροις ὀδοῦσι τὸν σκόλοπα δακὼν ἐξεῖλεν. Ὁ δὲ λυθεὶς
τοῦ πόνου, τὸν λύκον ἔτι χάσκοντα λακτίσας φεύγει, ῥῖνα καὶ μέτωπον καὶ ὀδόντας
συγκλάσας. Ὁ δὲ λύκος ἔφη· Οἴμοι, δίκαια πάσχω, ὅτι μάγειρος εἶναι μαθὼν πρῶτον,
νῦν ἱππίατρος ἐγενόμην.
Γαιδαρος πατωντας αγκαθι κουτσαθηκε.Λυκο βλεπωντας και φοβουμενος ειπε.Ω λυκε,
πεθαινω απ'τον πονο,και καλο σε μενα ειναι να γινω δικο σου δειπνο παρα γυπων και
κορακων.Μια χαρι ομως σου ζητω,να βγαλεις απ'το ποδι μου πρωτα τ'αγκαθι,για να μην
πεθανω με πονο.Ο λυκος με τ'ακρα των δοντιων τ'αγκαθι δαγκωνοντας εβγαλε.Αυτος
λυτρωμενος απ'τον πονο,τον λυκο π'ακομη ηταν με το στομα ανοικτο να χασκει κλωτσοντας
το σκαει,μυτη και μετωπο και δοντια σπαζοντας.Ο λυκος τοτ'ειπε.Αλιμονο,καλα παθαινω,
οτι μαγειρας ηταν το πρωτο πο'μαθα,και τωρα ιππιατρος γινηκα
[Ο μυθος μας διδασκει]οτι αυτος που δεν ενεργει συμφωνα μ'αυτο που ειναι αλλα παρασυρε-
ται να ενεργει μ'αυτο που δεν ειναι τοτε δυστυχει
.
Αισώπου Μύθοι/Όνος και ονηλάτης
Ὄνος πλατείας ὁδοῦ ἐκτραπεὶς ἐπὶ κρημνὸν ἐφέρετο. Τοῦ δὲ ὀνηλάτου ἐπιβοῶντος· Ἄθλιε,
ποῦ φέρει; καὶ τῆς οὐρᾶς ἐπιλαβομένου καὶ ἕλκοντος πρὸς ἑαυτόν, τῆς εἰς τὰ πρόσω φορᾶς
ὁ ὄνος οὐχ ἵστατο. Ὁ δὲ ἔτι μᾶλλον ὠθήσας αὐτὸν ἔφη· Ὕπαγε, νίκα τὴν κακὴν νίκην ἐν τῷ ἀναθέματι.
[Ὅτι] τοὺς ἀπολλυμένους οἰκείᾳ ἀφροσύνῃ ὁ μῦθος ἐλέγχει.
Γαιδαρος απο φαρδυ δρομο ξεφευγοντας σε γκρεμο κατρακυλουσε.Ο αγωγιατης του φωνα-
ζε,Αθλιε,κατα που τραβας; πιανοντας; την ουρα και τραβωντας τον προς αυτον,αλλ'ο γαιδαρος
τη φορα του προς τα κει δεν συγκρατουσε.Αυτος τοτε σπρωχνοντας τον ειπε:Τραβα στα τσακι-
δια,νικα την κακη νικη προς τη καταστροφη
[οτι]των ολοκληρωτικα κατεστραμενων την αφροσυνη τους ο μυθος ελεγχει
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου