.
.
GREEK POETRY
POETRY-c.n.couvelis
ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
ΠΑΝΩ Σ'ΕΝΑΝ ΑΡΧΑΙΟ ΣΤΙΧΟ
Ομηρου Οδυσσεια,Ραψωδια Α',42-43]
αλλ' ου φρενας Αιγισθοιο πειθ'αγαθα φρονεων
.
.
.
Κλυταιμνηστρα και Αιγισθος ,
εις Αναμνηστικην Εικοναν,μια Ημερα Πριν Την Σημερινην
.
.
ΠΑΝΩ Σ'ΕΝΑΝ ΑΡΧΑΙΟ ΣΤΙΧΟ
[Ομηρου Οδυσσεια,Ραψωδια Α',42-43]
αλλ' ου φρενας Αιγισθοιο πειθ'αγαθα φρονεων
.
.
ενα μηνα εχει,που γυρισε
και φοβεριζει,σ'ολο το Αργος και μεσα στις χρυσες
Μυκηνες,εχουμε ανθρωπους δικους μας μυστικους παντου
και τα μαθαινουμε,τι παει να ενεργησει εναντιον μας,
δεν θα προλαβει,θα τον τσακωσουμε στο διχτυ,σφιχτα
θα τον τυλιξουμε,
και ξερει πως το διχτυ αυτο ειναι πολυ παλια ιστορια,
κι αυτος ο μωρος κι εγω εχουμε μπλεχτει στα διχτυα του,
απ'τον μακρυνο καιρο του Τανταλου,Τανταλιδες και οι δυο,
εκεινον τον προγονος μας ,που μαγειρεψε τα κρεατα
του γιου του Πελοπα και τα προσφερε φριχτο γευμα
να φανε οι θεοι,ετσι να τους εξεφτυλισει την ανωτεροτητα
και τον εγωισμο,κι απο τοτε σκληρη η καταρα πανω
στο γενος του μας αρπαξε ολους,
επειτα ο Ατρεας ο πατερας αυτουνου του αγυρτη Αγαμεμνωνα
πηρε την εξουσια,διεδοσε κι ενα γελοιο παραμυθι,πως ενα κριαρι
με χρυσο μαλλι του δινει την εξουσια,ολ'αυτα τα ψεματα
τα μαρτυρησε στον πατερα μου τον Θυεστη,τον αδελφο του,
η Αεροπη,η μανα αυτουνου του αχρειου,για το κριαρι
το χρυσομαλλο,ολες τις σκευωριες εμαθε,τι ηταν
με την Αεροπη εραστες κρυφα,κι ο Ατρεας για να εκδικηθει
τον πατερα μου σκοτωσε τα παιδια,που'καμε μ'εκεινη
τη γυναικα,τα μαγειρεψε τα κρεατα τους και τον καλεσε
σε φριχτο γευμα να φαει,και τον εξορισε τον δυστυχο,
κι εκεινος πηγε στο κρεβατι με την κορη του Πελοπεια,
να βγει συμφωνα με το χρησμο,που δωσανε οι θεοι
ο εκδικητης του,
και βγηκα εγω απο'κεινη την αιμομιξεια,ο Αιγισθος,
η μανα μου ντραπηκε για τη γεννα της και με παρατησε
σε μαντρα βοσκου και μια γιδα αιγα με χορτασε με το γαλα της
κι αναστηθηκα,απ'αυτο το γεγονος πηρα τ'ονομα μου,Αιγισθος,
μεγαλωσα και τον σκοτωσα τον Ατρεα,
περασαν οι καιροι
κι αυτος ο πλανος βασιλευε στις χρυσες Μυκηνες και
μεσα στο Αργος,και σκοτωσε την ιδια του την κορη
την Ιφιανασσα να παει στον ηληθιο πολεμο,να δοξαστει
η ματαιοδοξια του,να φερει πλουτη,να κορωσει τη φιλαργυρια του
χρυσαφια,
κι εκει περα στη Τρωαδα τι αισχιστο επραξε το μαθαμε,
τα νεα τα πληροφορηθηκαμε απ'τον Ομηρο τον ραψωδο,
αν και σε ποιηματα στιχους μετρα και ριμες ,δηλαδη κατασκευες,
τι αναντρο παιχνιδι επαιξε αυτος ο δειλος στον αντρειο
κι ευγενικο Αχιλλεα,και σηκωσε την μηνιν του ηρωα,
και τωρα νατος πισω εδω στο βασιλειο σωος και αβλαβης
να φοβεριζει ο δειλος εμενα και την γυναικα του
την Κλυταιμνηστρα την βασιλισα,
πως τον ντροπιασαμε τον αδιαντροπο,πως ειμαστε παρανομοι
εραστες,ολα τα χρονια που'λειπε στην ''λαμπρη υπερποντια
εκστρατεια βγαζανε τα ματια τους οι μοιχοι ''.
ετσι ελεγε,κι ειμαστε χωρις ντροπη κι αιδω εραστες
απο τοτε,
πως τον αδικησαμε,αυτον τον σκαιο αυτον τον καταχραστη,
πως κυβερναμε παρανομα τον τοπο,
πως η κυβερνηση ειναι νομιμο δικο του δικαιωμα,
τετοια αστεια κι αστηρικτα λεει και διαδιδει στους φιλους του
στους κολακες και στο πληρωμενο συναφι του,και βαζει
λογια να ξεσηκωσει το λαο στην Αγορα στις Συνελευσεις
πυρ και μανια εναντιον μας,
και δεν βλεπει ο αισχρος τα δικα του,τα αισχιστα,
δεν ντραπηκε να φερει πισω στη πατριδα την αμοροζα του
και να την εχει μαλιστα σπιτωμενη,την Κασσανδρα,
την κορη του φημισμενου και σεβαστου Πριαμου,
ακους;μια πριγκιπισα να τη σερνει σκλαβα ενας λεχριτης,
κι ακομα εφερε και τα δυο παιδια,π'απεκτησε μαζι της,
τι ντροπη,κι εχει ο αχρειος το θρασος και θελει να μιλαει
περι Ηθικης και να διδασκει τα πρεποντα,
α θα'χει ασχημα μπλεξιματα,θα τερματισει η ξετσιπωσια του,
δεν θα του περασουν οι ψευτοπαλληκαριες,τι νομιζει ο ανοητος
πως θα φοβηθουμε εκεινο το νιανιαρο τον Ορεστη,η'
εκεινη την θεουσα την βλαμενη την κορη του Ηλεκτρα,
μια υστερικη ειναι,να το ξερει,ολος ο κοσμος το λεει,και
μαζι της κουβαλαει κι εκεινη την ανοητη κι αβουλη αδερφη της
την Χρυσοθεμι,
τετοια να μηχανευεται να κανει και θα το φαει εξαπαντος
το κεφαλι του,η Κλυταιμνηστρα τον μισει,οσο δεν γινεται,
ουτε στα ματια της δεν θελει να τον δει,
τον σιχαινεται τον παιδοκτονο,κι εγω με τη σειρα μου τον μισω
για οσα κακα εκαναν και συμφορες εφεραν οι Ατρειδες
στην οικογενεια μου και σ'εμενα,
ακους;να ειμαστε σφετεριστες της εξουσιας εμεις οι ακρα
νομιμοι κληρονομοι;
τι θελει;την ιδια του γυναικα και βασιλισα την πηρα
στο κρεβατι μου,ειμαι αντρας εγω κι οχι ενας αναντρος πολυλογας
και ψευτης,
που να'ξερε;πως του ετοιμαζουμε αυτες τις μερες που ερχονται
τον χαμο του,μυστικη παγιδα του στηνουμε,στο λουτρο αμεριμνο
θα τον πνιξουμε,εγω με την Κλυταιμνηστρα,οι δυο μας,κι ας
μας συμβουλευουν να πραξουμε φρονιμα,ν'αποφυγουμε τη βια,
''το ενα φονικο φερνει στ'αλλο φονικο'',τι μας νοιαζουν πια
οι συνεπειες των πραξεων μας;μαθαμε στη σκληροτητα,
ο Τανταλος εσφαξε κι εβρασε τον γιο του,ο Ατρεας σκοτωσε
κι εβρασε τα παιδια του Θυεστη,τ'αδερφια μου,και του'δωσε
να φαει τα βρασμενα κρεατα τους ,εγω με τα χερια μου
σκοτωσα τον Ατρεα,τωρα ηρθε η σειρα να σκοτωσω
τον γιο του,τον Αγαμεμνωνα,γιατι να'χω τυψεις για εναν
παιδοκτονο,που πολυ μισω;
ειναι νυχτα βαθεια περασμενη ωρα,η γυναικα η Κλυταιμνηστρα
κοιμαται στο κρεβατι στο πλαι μου,εγω αγρυπνω στο σκοταδι
και λογαριαζω,δεν φοβαμαι,θα εκτελεσθει με καθε ακριβεια και
τελειοτητα το σχεδιο η μηχανη ,
ο Αγαμεμνωνας θα εκτελεσθει,τελειωσε,
κι επειτα ας γινει οτι ειναι να γινει,ας εξελιχθουν τα γεγονοτα
ανεμποδιστα,θα τα περιμενουμε ησυχοι και γαληνιοι,
ετοιμοι απο καιρο,
θα'ρθει ο Ορεστης να μας δολοφονησει, εμενα τον πατριο
και φονια του πατερα του Αιγισθο και τη μοιχαλιδα συνεργο
μητερα του Κλυταιμνηστρα,που το βυζι της εβαζε στο στομα του
να τον θρεψει μικρο με το γαλα της,και τωρα ξεστομιζε βρισιες,
με την Ηλεκτρα βοηθο θα'ναι στο φονικο και τον καρδιακο φιλο
και ξαδερφο του Πυλαδη,
τι εχουμε να φοβηθουμε,τοσο αδυνατοι ,που ειμαστε;
ζησαμε τη ζωη μας μεσα στο φοβο και την αναγκη,
οι χαρες μας λιγες και συντομες,
το ξερουμε πως οι επερχομενοι ανθρωποι
θα γραψουν για τις πραξεις μας,θα τις κρινουν ,αδικα η'
δικαια,αναλογα με τα συμφεροντα,που θα εξυπηρετουν,
κι οπως ο κοσμος θα'χει αλλαξει στο δρομο του
και θα τον κανονιζουν αλλοι νομοι κι αλλες ιδεες
.
.
.
.
GREEK POETRY
POETRY-c.n.couvelis
ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
ΠΑΝΩ Σ'ΕΝΑΝ ΑΡΧΑΙΟ ΣΤΙΧΟ
Ομηρου Οδυσσεια,Ραψωδια Α',42-43]
αλλ' ου φρενας Αιγισθοιο πειθ'αγαθα φρονεων
.
.
.
Κλυταιμνηστρα και Αιγισθος ,
εις Αναμνηστικην Εικοναν,μια Ημερα Πριν Την Σημερινην
.
.
ΠΑΝΩ Σ'ΕΝΑΝ ΑΡΧΑΙΟ ΣΤΙΧΟ
[Ομηρου Οδυσσεια,Ραψωδια Α',42-43]
αλλ' ου φρενας Αιγισθοιο πειθ'αγαθα φρονεων
.
.
ενα μηνα εχει,που γυρισε
και φοβεριζει,σ'ολο το Αργος και μεσα στις χρυσες
Μυκηνες,εχουμε ανθρωπους δικους μας μυστικους παντου
και τα μαθαινουμε,τι παει να ενεργησει εναντιον μας,
δεν θα προλαβει,θα τον τσακωσουμε στο διχτυ,σφιχτα
θα τον τυλιξουμε,
και ξερει πως το διχτυ αυτο ειναι πολυ παλια ιστορια,
κι αυτος ο μωρος κι εγω εχουμε μπλεχτει στα διχτυα του,
απ'τον μακρυνο καιρο του Τανταλου,Τανταλιδες και οι δυο,
εκεινον τον προγονος μας ,που μαγειρεψε τα κρεατα
του γιου του Πελοπα και τα προσφερε φριχτο γευμα
να φανε οι θεοι,ετσι να τους εξεφτυλισει την ανωτεροτητα
και τον εγωισμο,κι απο τοτε σκληρη η καταρα πανω
στο γενος του μας αρπαξε ολους,
επειτα ο Ατρεας ο πατερας αυτουνου του αγυρτη Αγαμεμνωνα
πηρε την εξουσια,διεδοσε κι ενα γελοιο παραμυθι,πως ενα κριαρι
με χρυσο μαλλι του δινει την εξουσια,ολ'αυτα τα ψεματα
τα μαρτυρησε στον πατερα μου τον Θυεστη,τον αδελφο του,
η Αεροπη,η μανα αυτουνου του αχρειου,για το κριαρι
το χρυσομαλλο,ολες τις σκευωριες εμαθε,τι ηταν
με την Αεροπη εραστες κρυφα,κι ο Ατρεας για να εκδικηθει
τον πατερα μου σκοτωσε τα παιδια,που'καμε μ'εκεινη
τη γυναικα,τα μαγειρεψε τα κρεατα τους και τον καλεσε
σε φριχτο γευμα να φαει,και τον εξορισε τον δυστυχο,
κι εκεινος πηγε στο κρεβατι με την κορη του Πελοπεια,
να βγει συμφωνα με το χρησμο,που δωσανε οι θεοι
ο εκδικητης του,
και βγηκα εγω απο'κεινη την αιμομιξεια,ο Αιγισθος,
η μανα μου ντραπηκε για τη γεννα της και με παρατησε
σε μαντρα βοσκου και μια γιδα αιγα με χορτασε με το γαλα της
κι αναστηθηκα,απ'αυτο το γεγονος πηρα τ'ονομα μου,Αιγισθος,
μεγαλωσα και τον σκοτωσα τον Ατρεα,
περασαν οι καιροι
κι αυτος ο πλανος βασιλευε στις χρυσες Μυκηνες και
μεσα στο Αργος,και σκοτωσε την ιδια του την κορη
την Ιφιανασσα να παει στον ηληθιο πολεμο,να δοξαστει
η ματαιοδοξια του,να φερει πλουτη,να κορωσει τη φιλαργυρια του
χρυσαφια,
κι εκει περα στη Τρωαδα τι αισχιστο επραξε το μαθαμε,
τα νεα τα πληροφορηθηκαμε απ'τον Ομηρο τον ραψωδο,
αν και σε ποιηματα στιχους μετρα και ριμες ,δηλαδη κατασκευες,
τι αναντρο παιχνιδι επαιξε αυτος ο δειλος στον αντρειο
κι ευγενικο Αχιλλεα,και σηκωσε την μηνιν του ηρωα,
και τωρα νατος πισω εδω στο βασιλειο σωος και αβλαβης
να φοβεριζει ο δειλος εμενα και την γυναικα του
την Κλυταιμνηστρα την βασιλισα,
πως τον ντροπιασαμε τον αδιαντροπο,πως ειμαστε παρανομοι
εραστες,ολα τα χρονια που'λειπε στην ''λαμπρη υπερποντια
εκστρατεια βγαζανε τα ματια τους οι μοιχοι ''.
ετσι ελεγε,κι ειμαστε χωρις ντροπη κι αιδω εραστες
απο τοτε,
πως τον αδικησαμε,αυτον τον σκαιο αυτον τον καταχραστη,
πως κυβερναμε παρανομα τον τοπο,
πως η κυβερνηση ειναι νομιμο δικο του δικαιωμα,
τετοια αστεια κι αστηρικτα λεει και διαδιδει στους φιλους του
στους κολακες και στο πληρωμενο συναφι του,και βαζει
λογια να ξεσηκωσει το λαο στην Αγορα στις Συνελευσεις
πυρ και μανια εναντιον μας,
και δεν βλεπει ο αισχρος τα δικα του,τα αισχιστα,
δεν ντραπηκε να φερει πισω στη πατριδα την αμοροζα του
και να την εχει μαλιστα σπιτωμενη,την Κασσανδρα,
την κορη του φημισμενου και σεβαστου Πριαμου,
ακους;μια πριγκιπισα να τη σερνει σκλαβα ενας λεχριτης,
κι ακομα εφερε και τα δυο παιδια,π'απεκτησε μαζι της,
τι ντροπη,κι εχει ο αχρειος το θρασος και θελει να μιλαει
περι Ηθικης και να διδασκει τα πρεποντα,
α θα'χει ασχημα μπλεξιματα,θα τερματισει η ξετσιπωσια του,
δεν θα του περασουν οι ψευτοπαλληκαριες,τι νομιζει ο ανοητος
πως θα φοβηθουμε εκεινο το νιανιαρο τον Ορεστη,η'
εκεινη την θεουσα την βλαμενη την κορη του Ηλεκτρα,
μια υστερικη ειναι,να το ξερει,ολος ο κοσμος το λεει,και
μαζι της κουβαλαει κι εκεινη την ανοητη κι αβουλη αδερφη της
την Χρυσοθεμι,
τετοια να μηχανευεται να κανει και θα το φαει εξαπαντος
το κεφαλι του,η Κλυταιμνηστρα τον μισει,οσο δεν γινεται,
ουτε στα ματια της δεν θελει να τον δει,
τον σιχαινεται τον παιδοκτονο,κι εγω με τη σειρα μου τον μισω
για οσα κακα εκαναν και συμφορες εφεραν οι Ατρειδες
στην οικογενεια μου και σ'εμενα,
ακους;να ειμαστε σφετεριστες της εξουσιας εμεις οι ακρα
νομιμοι κληρονομοι;
τι θελει;την ιδια του γυναικα και βασιλισα την πηρα
στο κρεβατι μου,ειμαι αντρας εγω κι οχι ενας αναντρος πολυλογας
και ψευτης,
που να'ξερε;πως του ετοιμαζουμε αυτες τις μερες που ερχονται
τον χαμο του,μυστικη παγιδα του στηνουμε,στο λουτρο αμεριμνο
θα τον πνιξουμε,εγω με την Κλυταιμνηστρα,οι δυο μας,κι ας
μας συμβουλευουν να πραξουμε φρονιμα,ν'αποφυγουμε τη βια,
''το ενα φονικο φερνει στ'αλλο φονικο'',τι μας νοιαζουν πια
οι συνεπειες των πραξεων μας;μαθαμε στη σκληροτητα,
ο Τανταλος εσφαξε κι εβρασε τον γιο του,ο Ατρεας σκοτωσε
κι εβρασε τα παιδια του Θυεστη,τ'αδερφια μου,και του'δωσε
να φαει τα βρασμενα κρεατα τους ,εγω με τα χερια μου
σκοτωσα τον Ατρεα,τωρα ηρθε η σειρα να σκοτωσω
τον γιο του,τον Αγαμεμνωνα,γιατι να'χω τυψεις για εναν
παιδοκτονο,που πολυ μισω;
ειναι νυχτα βαθεια περασμενη ωρα,η γυναικα η Κλυταιμνηστρα
κοιμαται στο κρεβατι στο πλαι μου,εγω αγρυπνω στο σκοταδι
και λογαριαζω,δεν φοβαμαι,θα εκτελεσθει με καθε ακριβεια και
τελειοτητα το σχεδιο η μηχανη ,
ο Αγαμεμνωνας θα εκτελεσθει,τελειωσε,
κι επειτα ας γινει οτι ειναι να γινει,ας εξελιχθουν τα γεγονοτα
ανεμποδιστα,θα τα περιμενουμε ησυχοι και γαληνιοι,
ετοιμοι απο καιρο,
θα'ρθει ο Ορεστης να μας δολοφονησει, εμενα τον πατριο
και φονια του πατερα του Αιγισθο και τη μοιχαλιδα συνεργο
μητερα του Κλυταιμνηστρα,που το βυζι της εβαζε στο στομα του
να τον θρεψει μικρο με το γαλα της,και τωρα ξεστομιζε βρισιες,
με την Ηλεκτρα βοηθο θα'ναι στο φονικο και τον καρδιακο φιλο
και ξαδερφο του Πυλαδη,
τι εχουμε να φοβηθουμε,τοσο αδυνατοι ,που ειμαστε;
ζησαμε τη ζωη μας μεσα στο φοβο και την αναγκη,
οι χαρες μας λιγες και συντομες,
το ξερουμε πως οι επερχομενοι ανθρωποι
θα γραψουν για τις πραξεις μας,θα τις κρινουν ,αδικα η'
δικαια,αναλογα με τα συμφεροντα,που θα εξυπηρετουν,
κι οπως ο κοσμος θα'χει αλλαξει στο δρομο του
και θα τον κανονιζουν αλλοι νομοι κι αλλες ιδεες
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου