.
.
20 ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ
.
.
20 ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ
.
.
.
απο τα '' 20 ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ ''
.
.
Η ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ
.
Το επαγγελμα του ηταν γλυπτης.Εκεινη την γνωρι-
σε μεσω αγγελιας.Ζητουσε ενα μοντελο,θηλυκο,για
για ενα γλυπτο που σχεδιαζε.Την διαλεξε αναμεσα
απο πολλες κοπελες,που παρουσιασθηκαν για
τη δουλεια.Αρχισε σχεδον αμεσως να δουλευει
μαζυ της.Εκανε προσχεδια κι αρχισε να λαξευει το
μαρμαρο.Απο την αρχη παρουσιασθηκαν προβλη-
ματα.Παρα την τεραστια πειρα που ειχε,και την
δεξιοτεχνια του,τα χερια του ετρεμαν και οι κινησεις
του ηταν αδεξιες .Αυτο ποτε αλλοτε στο παρελθον
δεν ειχε συμβει,φοβηθηκε πως ηταν κατι παθολο-
γικο,μια αρρωστεια των χεριων.Απευθυνθηκε σε
ειδικους γιατρους,αν και εγιναν εξονυχιστικες εξε-
τασεις δεν διαπιστωθηκε το παραμικρο παθολογικο.
Επεστρεψε στην εργασια του.Η ατεχνια συνεχιζον-
ταν,και μαλιστα μερα με τη μερα χειροτερευε η
κατασταση.Μη αντεχοντας αλλο το στρες διεκοψε
το εργο,το σταματησε.
Αρχισε να βγαινει μαζυ της εξω τα βραδυα,ετρωγαν
σε διαφορα εστιατορια και συζητουσαν.Νομιζε πως
ετσι θα τη γνωριζε καλυτερα,θα'μπενε μεσα στη ψυχη
του μοντελου.Εκεινη ηταν ενδιαφερων τυπος,ειχε
κανει σπουδες φιλοσοφιας και ιστοριας της τεχνης.
Οταν ενιωσε πιο ηρεμος,ψυχικα και σωματικα,πως
μ'αυτη τη στενη επαφη εμαθε περισοτερα για το μοντε-
λο του,επεστρεψε στην εργασια του.Πολυ γρηγορα
ομως απογοητευτηκε,τα ιδια και χειροτερα,θυμωσε
με τον εαυτο του και τα'βαλε μ'εκεινη.Την κατηγορη-
σε πως αυτη φταιει,πως δεν εχει μεσα της τιποτα το
πνευματικο και την εδιωξε σαν ακαταλληλη για το
γλυπτο.Την αλλη μερα πηρε στη θεση της αλλο
μοντελο απο πεισμα,χωρις να εξετασει αν ηταν κα-
ταλληλη και μ'αυτη τελειωσε το εργο.
Ειχε ξεχασει ,εκεινη κι ολα τα περιστατικα που τους
ενωσαν.Σε καποια εκθεση με γλυπτα του,τον πλησια-
σε μια εντυπωσιακη σε εμφανιση γυναικα,τον ρωτησε
μ'ενα αινιγματικο χαμογελο στα χειλη της αν την θυ-
μονταν και διχως να περιμενει να της απαντησει ,του
ειπε πως ηταν εκεινη.Του αφησε την καρτα της κι εφυ-
γε βιαστικα.
Εκεινο τον καιρο εγραφε ενα εργο για τα αισθητικα
και πρακτικα προβληματα της γλυπτικης.Ξανακοιτων-
τας τα χειρογραφα σταματησε σε μια προταση:''Με την
Γλυπτικη Ανα-Παρουσιαζουμε την Ωραιοτητα.Ομως
υπαρχει καποια Ωραιοτητα που δεν γινεται,δεν ειναι
δυνατον να Αναπαρασταθει στην Ολοτητα της''.Με το
τελειωμα της προτασης ενιωσε την καρδια του να χτυ-
παει δυνατα,χωρις να εχει αισθηση γιατι.Ηταν ηδη αργα
τη νυχτα κι επεσε να κοιμηθει.Την αλλη μερα δεν ειχε
διαθεση να παει στο εργαστηριο.Περιπλανηθηκε μεσα
στη πολη.Τελικα τ'αποφασισε και πηρε τηλεφωνο,αυτο
που ηταν γραμμενο στη καρτα.Της ζητησε να συναντη-
θουν,αν γινονταν εκεινη την ωρα.Εκεινη του απαντησε
πως ειχε ενα προγραμματισμενο ραντεβου,και χωρις
να σκεφτει του ειπε πως θα το ανεβαλλε για αργοτερα.
Σε λιγο συναντηθηκαν.
Το ιδιο εκεινο βραδυ της ειπε πως την αγαπουσε κι εκεινη
του απαντησε το ιδιο.Συνδεθηκε μαζυ της κι επαψε ν'ασχο-
λειται με την γλυπτικη,τα χρηματα που ειχε μαζεψει τον
εφταναν να ζει χωρις να δουλευει πια.
Περιπου δυο χρονια εζησαν μαζυ ετσι οταν εκεινη ξαφνικα
αρρωστησε κι η κατασταση της χειροτερευε μερα με τη με-
ρα.Η ομορφια της χαθηκε,τα ματια της θαμπωσαν κι η αυ-
πνια την εξαντλησε.Για πολυ καιρο νοσιλευτηκε σε νοσο-
κομειο χωρις αποτελεσμα,η αρρωστια της ηταν αγνωστη
στην επιστημη,αγιατρευτη.Απελπισμενος την εφερε στο
σπιτι.Του ειπε μια μερα πως φοβονταν πολυ να πεθανει
και τις νυχτες ετρεμε το κορμι της απ'αυτον τον φοβο.Εκει-
νος συντετριμενος την παρηγορουσε πως ποτε δεν θα πεθα-
νει,πως αυτος ποτε δεν θα την αφησει να πεθανει,της ελε-
γε πως θα προτιμουσε να πεθανει αυτος.Ο υψηλος πυρετος
της εκαιγε το κορμι και τις νυχτες παραμιλουσε ,λογια
που δεν τα καταλαβαινε. Οταν ξεψυχησε ξημερωνε.Εσκυψε
πανω της απελπισμενος την αγκαλιασε σφιχτα κι εκλαψε
με οδυνη σαν μωρο παιδι.Οι τελευταιες λεξεις της ,αυτες
που επαναλαμβανε συνεχως :''φοβαμαι να πεθανω'' ,καρ-
φωθηκαν στο μυαλο του τυρρανικα.Σαν μεσα απο βαθυ
σκοταδι και βαρυ ληθαργο ξεπηδησε στη σκεψη του η
ιστορια του Πυγμαλιωνα,του γλυπτη που εκανε το γλυ-
πτο της Αφροδιτης ,το'φτιαξε τοσο ομορφο,που το ερωτευ-
τηκε και καταφερε να ζωντανεψει το ψυχρο αγαλμα και να
γινει αντρας της.
Την μετεφερε κατω στο υπογειο ,στο εργαστηριο,την ξα-
πλωσε σ'ενα κρεβατι κι αφου την ξεντυσε αφηνωντας το
κορμι της γυμνο αρχισε αμεσως να προσχεδιαζει .Επειτα
χωρις να χασει χρονο επιασε τα εργαλεια του να λαξευσει
τον αμορφο λευκο ογκο του μαρμαρου.Σε λιγο αισθανθηκε
μια εντονη δυσοσμια στον αερα του εργαστηριου κι εκεινο
τον εκανε να ανησυχει και να φοβαται πολυ.Συνεχισε με
προσχεδια να δουλευει,η δυσαρεστη μυρωδια επανερχονταν
και υποχωρουσε.Παρατηρησε πως μετα απο καθε προσχε-
διο που εκανε εξαφανιζονταν,μολις περνουσε ομως καποι-
α ωρα ξαναεμφανιζονταν,επισης τα αναμεταξυ τους χρονι-
κα διαστηματα ολοενα μειονονταν .Αποφασισε να εκτελει
συνεχεια με μεγαλη ταχυτητα ασταματητα προσχεδια και
να σμιλευει το μαρμαρο.Η πετρα αποκτουσε μορφη,
περασαν τρεις μερες και τρεις νυχτες και τελειωσε το
εργο.Το αψυχο σωμα της γυναικας με τη χλωμαδα του
θανατου σαρκωθηκε και ροδισε.Καταλαβε πως τωρα εφτα-
σε στο πιο κρισιμο σημειο.Αποσυρθηκε απο το εργο
και κοιμηθηκε ,ο υπνος του ηταν σαν τον υπνο του
θανατου χωρις ονειρα.Οταν σηκωθηκε η γυναικα του
ηταν ακομα ξαπλωμενη στο κρεβατι και φαινονταν
να κοιμαται.Την φωναξε με το ονομα της γλυκα και
και τρυφερα κι αυτη μισανοιξε τα βλεφαρα της ρο-
δαλα και τα χειλη της κοκκινα σαν κερασια χαμογελα-
σαν ευτυχισμενα.Εκεινος αισθανθηκε τη καρδια του
να χτυπαει δυνατα απο χαρα και τα χερια του να τρε-
μουν απο μεγαλη συγκινηση.Ετρεξε στον μεγαλο κα-
θρεφτη του τοιχου και μεσα στο κρυσταλλο του ειδε
το γερασμενο προσωπο ενος ανθρωπου πανω απο
εννηντα χρονων.Την πλησιασε αργα , εσκυψε πανω
στο ομορφο προσωπο της και της ψιθυρισε με ησυ-
χη κι ηρεμη φωνη:''Τωρα το μαρμαρο αποτυπωνει
την Αιωνιοτητα''.
Μετα απ'αυτο αποσυρθηκε και εξαφανιστηκε μεσα
στον λαβυρινθο της πολης και του χρονου,εκει τελει-
ωσε τις μερες του.
.
.
.
απο τα '' 20 ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ ''
.
.
Η ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ
.
Το επαγγελμα του ηταν γλυπτης.Εκεινη την γνωρι-
σε μεσω αγγελιας.Ζητουσε ενα μοντελο,θηλυκο,για
για ενα γλυπτο που σχεδιαζε.Την διαλεξε αναμεσα
απο πολλες κοπελες,που παρουσιασθηκαν για
τη δουλεια.Αρχισε σχεδον αμεσως να δουλευει
μαζυ της.Εκανε προσχεδια κι αρχισε να λαξευει το
μαρμαρο.Απο την αρχη παρουσιασθηκαν προβλη-
ματα.Παρα την τεραστια πειρα που ειχε,και την
δεξιοτεχνια του,τα χερια του ετρεμαν και οι κινησεις
του ηταν αδεξιες .Αυτο ποτε αλλοτε στο παρελθον
δεν ειχε συμβει,φοβηθηκε πως ηταν κατι παθολο-
γικο,μια αρρωστεια των χεριων.Απευθυνθηκε σε
ειδικους γιατρους,αν και εγιναν εξονυχιστικες εξε-
τασεις δεν διαπιστωθηκε το παραμικρο παθολογικο.
Επεστρεψε στην εργασια του.Η ατεχνια συνεχιζον-
ταν,και μαλιστα μερα με τη μερα χειροτερευε η
κατασταση.Μη αντεχοντας αλλο το στρες διεκοψε
το εργο,το σταματησε.
Αρχισε να βγαινει μαζυ της εξω τα βραδυα,ετρωγαν
σε διαφορα εστιατορια και συζητουσαν.Νομιζε πως
ετσι θα τη γνωριζε καλυτερα,θα'μπενε μεσα στη ψυχη
του μοντελου.Εκεινη ηταν ενδιαφερων τυπος,ειχε
κανει σπουδες φιλοσοφιας και ιστοριας της τεχνης.
Οταν ενιωσε πιο ηρεμος,ψυχικα και σωματικα,πως
μ'αυτη τη στενη επαφη εμαθε περισοτερα για το μοντε-
λο του,επεστρεψε στην εργασια του.Πολυ γρηγορα
ομως απογοητευτηκε,τα ιδια και χειροτερα,θυμωσε
με τον εαυτο του και τα'βαλε μ'εκεινη.Την κατηγορη-
σε πως αυτη φταιει,πως δεν εχει μεσα της τιποτα το
πνευματικο και την εδιωξε σαν ακαταλληλη για το
γλυπτο.Την αλλη μερα πηρε στη θεση της αλλο
μοντελο απο πεισμα,χωρις να εξετασει αν ηταν κα-
ταλληλη και μ'αυτη τελειωσε το εργο.
Ειχε ξεχασει ,εκεινη κι ολα τα περιστατικα που τους
ενωσαν.Σε καποια εκθεση με γλυπτα του,τον πλησια-
σε μια εντυπωσιακη σε εμφανιση γυναικα,τον ρωτησε
μ'ενα αινιγματικο χαμογελο στα χειλη της αν την θυ-
μονταν και διχως να περιμενει να της απαντησει ,του
ειπε πως ηταν εκεινη.Του αφησε την καρτα της κι εφυ-
γε βιαστικα.
Εκεινο τον καιρο εγραφε ενα εργο για τα αισθητικα
και πρακτικα προβληματα της γλυπτικης.Ξανακοιτων-
τας τα χειρογραφα σταματησε σε μια προταση:''Με την
Γλυπτικη Ανα-Παρουσιαζουμε την Ωραιοτητα.Ομως
υπαρχει καποια Ωραιοτητα που δεν γινεται,δεν ειναι
δυνατον να Αναπαρασταθει στην Ολοτητα της''.Με το
τελειωμα της προτασης ενιωσε την καρδια του να χτυ-
παει δυνατα,χωρις να εχει αισθηση γιατι.Ηταν ηδη αργα
τη νυχτα κι επεσε να κοιμηθει.Την αλλη μερα δεν ειχε
διαθεση να παει στο εργαστηριο.Περιπλανηθηκε μεσα
στη πολη.Τελικα τ'αποφασισε και πηρε τηλεφωνο,αυτο
που ηταν γραμμενο στη καρτα.Της ζητησε να συναντη-
θουν,αν γινονταν εκεινη την ωρα.Εκεινη του απαντησε
πως ειχε ενα προγραμματισμενο ραντεβου,και χωρις
να σκεφτει του ειπε πως θα το ανεβαλλε για αργοτερα.
Σε λιγο συναντηθηκαν.
Το ιδιο εκεινο βραδυ της ειπε πως την αγαπουσε κι εκεινη
του απαντησε το ιδιο.Συνδεθηκε μαζυ της κι επαψε ν'ασχο-
λειται με την γλυπτικη,τα χρηματα που ειχε μαζεψει τον
εφταναν να ζει χωρις να δουλευει πια.
Περιπου δυο χρονια εζησαν μαζυ ετσι οταν εκεινη ξαφνικα
αρρωστησε κι η κατασταση της χειροτερευε μερα με τη με-
ρα.Η ομορφια της χαθηκε,τα ματια της θαμπωσαν κι η αυ-
πνια την εξαντλησε.Για πολυ καιρο νοσιλευτηκε σε νοσο-
κομειο χωρις αποτελεσμα,η αρρωστια της ηταν αγνωστη
στην επιστημη,αγιατρευτη.Απελπισμενος την εφερε στο
σπιτι.Του ειπε μια μερα πως φοβονταν πολυ να πεθανει
και τις νυχτες ετρεμε το κορμι της απ'αυτον τον φοβο.Εκει-
νος συντετριμενος την παρηγορουσε πως ποτε δεν θα πεθα-
νει,πως αυτος ποτε δεν θα την αφησει να πεθανει,της ελε-
γε πως θα προτιμουσε να πεθανει αυτος.Ο υψηλος πυρετος
της εκαιγε το κορμι και τις νυχτες παραμιλουσε ,λογια
που δεν τα καταλαβαινε. Οταν ξεψυχησε ξημερωνε.Εσκυψε
πανω της απελπισμενος την αγκαλιασε σφιχτα κι εκλαψε
με οδυνη σαν μωρο παιδι.Οι τελευταιες λεξεις της ,αυτες
που επαναλαμβανε συνεχως :''φοβαμαι να πεθανω'' ,καρ-
φωθηκαν στο μυαλο του τυρρανικα.Σαν μεσα απο βαθυ
σκοταδι και βαρυ ληθαργο ξεπηδησε στη σκεψη του η
ιστορια του Πυγμαλιωνα,του γλυπτη που εκανε το γλυ-
πτο της Αφροδιτης ,το'φτιαξε τοσο ομορφο,που το ερωτευ-
τηκε και καταφερε να ζωντανεψει το ψυχρο αγαλμα και να
γινει αντρας της.
Την μετεφερε κατω στο υπογειο ,στο εργαστηριο,την ξα-
πλωσε σ'ενα κρεβατι κι αφου την ξεντυσε αφηνωντας το
κορμι της γυμνο αρχισε αμεσως να προσχεδιαζει .Επειτα
χωρις να χασει χρονο επιασε τα εργαλεια του να λαξευσει
τον αμορφο λευκο ογκο του μαρμαρου.Σε λιγο αισθανθηκε
μια εντονη δυσοσμια στον αερα του εργαστηριου κι εκεινο
τον εκανε να ανησυχει και να φοβαται πολυ.Συνεχισε με
προσχεδια να δουλευει,η δυσαρεστη μυρωδια επανερχονταν
και υποχωρουσε.Παρατηρησε πως μετα απο καθε προσχε-
διο που εκανε εξαφανιζονταν,μολις περνουσε ομως καποι-
α ωρα ξαναεμφανιζονταν,επισης τα αναμεταξυ τους χρονι-
κα διαστηματα ολοενα μειονονταν .Αποφασισε να εκτελει
συνεχεια με μεγαλη ταχυτητα ασταματητα προσχεδια και
να σμιλευει το μαρμαρο.Η πετρα αποκτουσε μορφη,
περασαν τρεις μερες και τρεις νυχτες και τελειωσε το
εργο.Το αψυχο σωμα της γυναικας με τη χλωμαδα του
θανατου σαρκωθηκε και ροδισε.Καταλαβε πως τωρα εφτα-
σε στο πιο κρισιμο σημειο.Αποσυρθηκε απο το εργο
και κοιμηθηκε ,ο υπνος του ηταν σαν τον υπνο του
θανατου χωρις ονειρα.Οταν σηκωθηκε η γυναικα του
ηταν ακομα ξαπλωμενη στο κρεβατι και φαινονταν
να κοιμαται.Την φωναξε με το ονομα της γλυκα και
και τρυφερα κι αυτη μισανοιξε τα βλεφαρα της ρο-
δαλα και τα χειλη της κοκκινα σαν κερασια χαμογελα-
σαν ευτυχισμενα.Εκεινος αισθανθηκε τη καρδια του
να χτυπαει δυνατα απο χαρα και τα χερια του να τρε-
μουν απο μεγαλη συγκινηση.Ετρεξε στον μεγαλο κα-
θρεφτη του τοιχου και μεσα στο κρυσταλλο του ειδε
το γερασμενο προσωπο ενος ανθρωπου πανω απο
εννηντα χρονων.Την πλησιασε αργα , εσκυψε πανω
στο ομορφο προσωπο της και της ψιθυρισε με ησυ-
χη κι ηρεμη φωνη:''Τωρα το μαρμαρο αποτυπωνει
την Αιωνιοτητα''.
Μετα απ'αυτο αποσυρθηκε και εξαφανιστηκε μεσα
στον λαβυρινθο της πολης και του χρονου,εκει τελει-
ωσε τις μερες του.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου