.
.
''20 ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ''
.
.
.
απο τα ''20 ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ''
.
.
Η ΔΙΑΣΤΟΛΗ
.
Η τελευταια επιστημονικη του μελετη ηταν:''Πανω
στη Τοπολογικη Θεωρηση των Αριθμων''.Στην ανα-
πτυξη της εφαρμοσε Αρχες της Λογοτεχνιας.Ανακα-
λυψε πως τα Μαθηματικα μπορουν να συνυπαρξουν
με τη Λογοτεχνια.Κυριως με το εργο του Χορχε
Λουις Μπορχες,του Τζειμς Τζοις,του Εντγκαρ
Αλαν Ποου,του Φραντς Καφκα και του Εζρα
Παουντ.Συνεπεια των μελετων του ηταν να εκδη-
λωθει μεγαλο ενδιαφερον στο Πανεπιστημιο,που
εργαζονταν σαν Καθηγητης.
Εκεινο το απογευμα,11 Μαιου 1991,στη διαλε-
ξη του,το αμφιθεατρο του Πανεπιστημιου ηταν
γεματο απο φοιτητες και απο συναναδελφους του
καθηγητες.
Ο καθηγητης μπηκε στην αιθουσα και χειροκρο-
τηθηκε απο τους παρευρισκομενους.Υποκλιθικε
κι αφου τους ευχαριστησε για την παρουσιας τους
αρχισε την διαλεξη του,με θεμα ''Πανω στη Τοπο-
λογικη Θεωρηση των Αριθμων'':
'' Γεννηθητω ο Αριθμος.Ο Αριθμος δεν υπαρχει
παρα σαν Ονομα.Ζουμε μεσα στη διαστολη και
στην συστολη του Ειναι ,του Πραγματικου,στο
Χωρο-Χρονο της Γλωσσας.Ειμαστε εμπλεκομε-
νοι στην Αφηγηση των Αριθμων η'στην Αφηγημα-
τικοτητα τους.''Σταματησε την ομιλια του,ηπιε λι-
γο νερο απ'το ποτηρι,που βρισκονταν μπροστα του
και συνεχισε:''Αν θεωρησω τους Αριθμους ως ν-
Πλεγμα [Πολυπτυχο] Ροης Πληροφοριων ενδε-
χεται να καταληξουμε στη Κατασταση του Πραγ-
ματικου βαθμου-μηδεν,στην Μεγαλη Αδιαφορια
του Ειναι-Παντου-Πουθενα.Ο Αριθμος μια Μασκα,
πισω απ'τη μασκα τι θα βρουμε,το Κενο η ' το Ολον;
Οτι να βρουμε θα το αντιμετωπισουμε,εμεις οι
ανθρωποι ,με τον ιδιο τροπο.Θα ψαξουμε αν υπαρ-
χει Αληθεια,αυτο που υπαρχει σε τι μας χρησιμευει;
Επομενως ενα ξεμασκαρισμα των Αριθμων,απ'την
αλλη μερια του καθρεφτη ,τι;,ποια Πραγματικοτητα;''
Εκανε μια μικρη παυση,ταχτοποιωντας τα χαρτια
του.Συνεχισε:''Οι Αριθμοι ,ισως, ειναι ταυτοχρονα
μια ΧρονοΧωρικη και μια Μη-ΧρονοΧωρικη Συμ-
πυκνωση του Μαθηματικου Α-Συνεχους σε κατα-
σταση [σε διαδικασια ] Καταστροφης.Μια αναπο-
τρεπτη Τοπολογικη Καταστροφη στη συνορευση
του Συνεχους -Ασυνεχους στον ανθρωπινο εγκεφα-
λο.Εμεις οι ανθρωποι αντιλαμβανομαστε τη Μη-Γραμ-
μικη Απειροτητα σαν την ευνουχιστικη Πραγματικο-
τητα ,που βιωνουμε.Η Θεωρια ειναι μια Υπεραξια
της Εργασιας Γενικα.Η Επιστημη ενεργει σαν Εξουσια,
γι'αυτο,αντιδρωντας ,προσπαθω να την Αμφισβητισω,
να την Αφανισω στο Ονομα του Αλλου,να καταφερω
τον Συμβολικο Θανατο του Πατερα.Ακομα και σ'αυτη
τη διαλεξη,να προχωρησω περα,και αντιθετα,απο
την εργασια μου,απο τα συμπερασματα της Θεωριας
μου.Να τελειωσω μ'αυτη την Υποθεση,να δουμε τι
μπορει να κανουμε παραπερα.Λοιπον,ας υποθεσουμε
πως το Ειναι ειναι το Κενο-Υποσυνολο του...''
''του τηλεφωνω ,κυριε,συνεχως απ'το πρωι,αλλα δεν
απανταει κανεις''.''Καλα'' απαντησε αφηρημενος ,''μπο-
ρεις να φυγεις''.Παντα διαλεγε νεαρες κοπελες για
γραμματεις.Ειχε την αισθηση οτι ετσι διαγραφει ,ακυ-
ρωνει το παληο,το παρελθον.Αυτη ομως ,κατα παραξενο
τροπο,φαινονταν να σχετιζεται πιο πολυ με το παρελθον
παρα με το μελλον.Ισως γιατι πολλοι νεοι ειναι συντηρι
τικοι.Πολλες φορες σκεφτηκε να τη διωξει,αλλα δεν
το εκανε,το θεωρουσε ανοητο,και το ανεβαλλε.Του ειπε:
''Καληνυχτα'' κι εφυγε.Την ακουσε να κατεβαινει τη
σκαλα,τα τακουνια της σαν στιλετο στο μαρμαρο,
υστερα ο θορυβος απ'το κλεισιμο της εξωπορτας εφτα-
σε στ'αυτια του.Τωρα ηταν μονος μεσα στο τεραστιο
κτιριο ,που στεγαζονταν τα γραφεια της επιχειρησης
του,στον α' οροφο.Αφησε στην ακρη τα χαρτια, που'χε
στα χερια του.Οι επιχειρησεις του,τον τελευταιο καιρο,
πηγαιναν καλα.Καθολου δεν τον ενοχλουσε ,που πολλοι
τον φοβοντουσαν,γιατι κι αυτος ο ιδιος φοβονταν.Γυρω
του ειχε δημιουργησει ενα τελεια οργανωμενο αδιαπερα-
στο χωρο.Καταφερε να διακοψει ολους τους παλιους δε-
σμους,ν'αποκοπει τελειως απο το παρελθον.Κατασκευασε
μια Μασκα παραπλανησης,και τη φορεσε.Γιγαντιες επιχει-
ρησεις,αλλαξε το ονομα του,και την ηληκια του ακο-
μα.Δεν μετανιωσε για την προηγουμενη ζωη του,μονο
που τωρα ηθελε ν'αποδωθει δικαιοσυνη.Δεν αντεχε
αλλο.Απο ενα αγριο ζωο της ζουγκλας καποτε,
καταντησε ενα δειλο φιδι, κρυμμενο στη τρυπα του.
Ενα αισθημα φοβου τον παγωσε,χωρις να καταλα-
βει ανοιξε το συρταρι και τραβηξε απο μεσα του
το περιστροφο.Γρηγορα συνηλθε, πεταξε το περι-
στροφο μεσα στο συρταρι και το'κλεισε.Χαμογελα-
σε .''Τωρα,ηρθε η ωρα μου'' ψιθυρισε.Γνωριζε πως
ο Αλλος τον εψαχνε σ'ολη τη γη ,χρονια τωρα ,απο
τοτε,να τον βρει.Πως πισω απ'την αδιαπεραστη Μα-
σκα του θα τον αναγνωριζε τελικα.Κοιταξε προς
το δυτικο παραθυρο,ο ηλιος εδυε.Κοκκινος,κατα-
κοκκινος σαν αιματοβαμενος.Ο κοκκινος κυκλος
του ηλιου σαν τη κοκκινη τρυπα στο στηθος,στο
μερος της καρδιας του δολοφονημενου.Σηκωθηκε
,πηγε προς το παραθυρο και το'κλεισε,αφηνοντας
στην εξωτερικη του πλευρα τον σφαγιασμο του η-
λιου,και στην εσωτερικη του πλευρα, καθαρισε το
σκοταδι του γραφειου με το ηλεκτρικο φως.Πηγε
παλι στο γραφειο του,καθισε ,σταυρωσε τα χερια
του και περιμενε μεσα στο απλετο ,εκτυφλωτικο,
φως.Περιμενε,περασε ωρα πολυ ετσι,ισως μια αιωνι-
οτητα,δεν τον πειραζε,μπορουσε να περιμενει,ισως
καποια στιγμη να τον πηρε ο υπνος.Ενιωθε το σωμα
του σαν να ηταν το σωμα ενος Αλλου.Μεσα σ'αυτη
τη κατασταση ακουσε το μεγαλο ρολοι του τοιχου
στο φωτισμενο χωρο να χτυπαει,μετρησε δεκα χτυ-
πους ακριβως.Ακριβως εκεινη τη στιγμη χτυπησε
το κουδουνι της εξωπορτας,πατησε το κουμπι διπλα
του ν'ανοιξει.Αφουγκραστηκε.Ακουσε τα βηματα,
ν'ανεβαινουν την εσωτερικη σκαλα.Σταματησαν
μπροστα στη πορτα του,αμεσως χτυπημα,φωναξε
χωρις δισταγμο:''Εμπρος'',η πορτα ανοιξε και το-
τε τον ειδε μπροστα του,οπως τοτε,ο ιδιος.Αυτος
,σκεφτηκε,δεν αποκτησε καμια μασκα.''Σε περιμενα''
του ειπε.''Αναποδογυρισα ολο τον κοσμο για να σε
ξετρυπωσω'' ακουσε τον Αλλον,και του φανηκε,για
μια στιγμη,πως τα λογια του δεν ειχαν θυμο,αλλα
πικρα.Δεν προλαβε να του φωναξει:''Επιτελους,
καν'το''κι ο Αλλος τραβηξε το περιστροφο και τον
πυροβολησε στη καρδια.Εκεινος ,την τελευταια στιγ-
μη,πριν χασει τις αισθησεις του παρακαλεσε να
κρατησει για παντα : την εικονα του κοκκινου
ηλιου ,που εδυε,το αδειο προσωπο του χωρις τη
Μασκα,που ειναι το δικο του,και να τελειωσει,
να τερματισει τη φραση,που του καιει τα χειλη:
''Αυτο,που αδικει και σκοτωνεται ειναι το προ-
σωπο του...'' ''Μη Ειναι'' συνεχισε τη προταση του
ο Καθηγητης στη διαλεξη του.Τοτε,τον ειδαν να τρα-
νταζεται,να διπλωνεται το σωμα του και να καταρρει.
Ετρεξαν αμεσως στην εδρα να τον βοηθησουν.Δυστυ-
χως,ηταν νεκρος.Τον μετεφεραν στο νοσοκομειο.Η
επισημη γνωματευση των γιατρων ηταν πως ο θανα-
τος του ειχε προελθει απο οξυτατο εμφραγμα του
μυοκαρδιου.Ομως,κι αυτο τους προβληματισε πολυ,
στην ακτινογραφια,που πηρανε,διεκριναν πολυ
καθαρα μια τρυπα στη καρδια,σαν αυτη,που προ-
καλει πυροβολισμος με περιστροφο.
.
.
.
''20 ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ''
.
.
.
απο τα ''20 ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ''
.
.
Η ΔΙΑΣΤΟΛΗ
.
Η τελευταια επιστημονικη του μελετη ηταν:''Πανω
στη Τοπολογικη Θεωρηση των Αριθμων''.Στην ανα-
πτυξη της εφαρμοσε Αρχες της Λογοτεχνιας.Ανακα-
λυψε πως τα Μαθηματικα μπορουν να συνυπαρξουν
με τη Λογοτεχνια.Κυριως με το εργο του Χορχε
Λουις Μπορχες,του Τζειμς Τζοις,του Εντγκαρ
Αλαν Ποου,του Φραντς Καφκα και του Εζρα
Παουντ.Συνεπεια των μελετων του ηταν να εκδη-
λωθει μεγαλο ενδιαφερον στο Πανεπιστημιο,που
εργαζονταν σαν Καθηγητης.
Εκεινο το απογευμα,11 Μαιου 1991,στη διαλε-
ξη του,το αμφιθεατρο του Πανεπιστημιου ηταν
γεματο απο φοιτητες και απο συναναδελφους του
καθηγητες.
Ο καθηγητης μπηκε στην αιθουσα και χειροκρο-
τηθηκε απο τους παρευρισκομενους.Υποκλιθικε
κι αφου τους ευχαριστησε για την παρουσιας τους
αρχισε την διαλεξη του,με θεμα ''Πανω στη Τοπο-
λογικη Θεωρηση των Αριθμων'':
'' Γεννηθητω ο Αριθμος.Ο Αριθμος δεν υπαρχει
παρα σαν Ονομα.Ζουμε μεσα στη διαστολη και
στην συστολη του Ειναι ,του Πραγματικου,στο
Χωρο-Χρονο της Γλωσσας.Ειμαστε εμπλεκομε-
νοι στην Αφηγηση των Αριθμων η'στην Αφηγημα-
τικοτητα τους.''Σταματησε την ομιλια του,ηπιε λι-
γο νερο απ'το ποτηρι,που βρισκονταν μπροστα του
και συνεχισε:''Αν θεωρησω τους Αριθμους ως ν-
Πλεγμα [Πολυπτυχο] Ροης Πληροφοριων ενδε-
χεται να καταληξουμε στη Κατασταση του Πραγ-
ματικου βαθμου-μηδεν,στην Μεγαλη Αδιαφορια
του Ειναι-Παντου-Πουθενα.Ο Αριθμος μια Μασκα,
πισω απ'τη μασκα τι θα βρουμε,το Κενο η ' το Ολον;
Οτι να βρουμε θα το αντιμετωπισουμε,εμεις οι
ανθρωποι ,με τον ιδιο τροπο.Θα ψαξουμε αν υπαρ-
χει Αληθεια,αυτο που υπαρχει σε τι μας χρησιμευει;
Επομενως ενα ξεμασκαρισμα των Αριθμων,απ'την
αλλη μερια του καθρεφτη ,τι;,ποια Πραγματικοτητα;''
Εκανε μια μικρη παυση,ταχτοποιωντας τα χαρτια
του.Συνεχισε:''Οι Αριθμοι ,ισως, ειναι ταυτοχρονα
μια ΧρονοΧωρικη και μια Μη-ΧρονοΧωρικη Συμ-
πυκνωση του Μαθηματικου Α-Συνεχους σε κατα-
σταση [σε διαδικασια ] Καταστροφης.Μια αναπο-
τρεπτη Τοπολογικη Καταστροφη στη συνορευση
του Συνεχους -Ασυνεχους στον ανθρωπινο εγκεφα-
λο.Εμεις οι ανθρωποι αντιλαμβανομαστε τη Μη-Γραμ-
μικη Απειροτητα σαν την ευνουχιστικη Πραγματικο-
τητα ,που βιωνουμε.Η Θεωρια ειναι μια Υπεραξια
της Εργασιας Γενικα.Η Επιστημη ενεργει σαν Εξουσια,
γι'αυτο,αντιδρωντας ,προσπαθω να την Αμφισβητισω,
να την Αφανισω στο Ονομα του Αλλου,να καταφερω
τον Συμβολικο Θανατο του Πατερα.Ακομα και σ'αυτη
τη διαλεξη,να προχωρησω περα,και αντιθετα,απο
την εργασια μου,απο τα συμπερασματα της Θεωριας
μου.Να τελειωσω μ'αυτη την Υποθεση,να δουμε τι
μπορει να κανουμε παραπερα.Λοιπον,ας υποθεσουμε
πως το Ειναι ειναι το Κενο-Υποσυνολο του...''
''του τηλεφωνω ,κυριε,συνεχως απ'το πρωι,αλλα δεν
απανταει κανεις''.''Καλα'' απαντησε αφηρημενος ,''μπο-
ρεις να φυγεις''.Παντα διαλεγε νεαρες κοπελες για
γραμματεις.Ειχε την αισθηση οτι ετσι διαγραφει ,ακυ-
ρωνει το παληο,το παρελθον.Αυτη ομως ,κατα παραξενο
τροπο,φαινονταν να σχετιζεται πιο πολυ με το παρελθον
παρα με το μελλον.Ισως γιατι πολλοι νεοι ειναι συντηρι
τικοι.Πολλες φορες σκεφτηκε να τη διωξει,αλλα δεν
το εκανε,το θεωρουσε ανοητο,και το ανεβαλλε.Του ειπε:
''Καληνυχτα'' κι εφυγε.Την ακουσε να κατεβαινει τη
σκαλα,τα τακουνια της σαν στιλετο στο μαρμαρο,
υστερα ο θορυβος απ'το κλεισιμο της εξωπορτας εφτα-
σε στ'αυτια του.Τωρα ηταν μονος μεσα στο τεραστιο
κτιριο ,που στεγαζονταν τα γραφεια της επιχειρησης
του,στον α' οροφο.Αφησε στην ακρη τα χαρτια, που'χε
στα χερια του.Οι επιχειρησεις του,τον τελευταιο καιρο,
πηγαιναν καλα.Καθολου δεν τον ενοχλουσε ,που πολλοι
τον φοβοντουσαν,γιατι κι αυτος ο ιδιος φοβονταν.Γυρω
του ειχε δημιουργησει ενα τελεια οργανωμενο αδιαπερα-
στο χωρο.Καταφερε να διακοψει ολους τους παλιους δε-
σμους,ν'αποκοπει τελειως απο το παρελθον.Κατασκευασε
μια Μασκα παραπλανησης,και τη φορεσε.Γιγαντιες επιχει-
ρησεις,αλλαξε το ονομα του,και την ηληκια του ακο-
μα.Δεν μετανιωσε για την προηγουμενη ζωη του,μονο
που τωρα ηθελε ν'αποδωθει δικαιοσυνη.Δεν αντεχε
αλλο.Απο ενα αγριο ζωο της ζουγκλας καποτε,
καταντησε ενα δειλο φιδι, κρυμμενο στη τρυπα του.
Ενα αισθημα φοβου τον παγωσε,χωρις να καταλα-
βει ανοιξε το συρταρι και τραβηξε απο μεσα του
το περιστροφο.Γρηγορα συνηλθε, πεταξε το περι-
στροφο μεσα στο συρταρι και το'κλεισε.Χαμογελα-
σε .''Τωρα,ηρθε η ωρα μου'' ψιθυρισε.Γνωριζε πως
ο Αλλος τον εψαχνε σ'ολη τη γη ,χρονια τωρα ,απο
τοτε,να τον βρει.Πως πισω απ'την αδιαπεραστη Μα-
σκα του θα τον αναγνωριζε τελικα.Κοιταξε προς
το δυτικο παραθυρο,ο ηλιος εδυε.Κοκκινος,κατα-
κοκκινος σαν αιματοβαμενος.Ο κοκκινος κυκλος
του ηλιου σαν τη κοκκινη τρυπα στο στηθος,στο
μερος της καρδιας του δολοφονημενου.Σηκωθηκε
,πηγε προς το παραθυρο και το'κλεισε,αφηνοντας
στην εξωτερικη του πλευρα τον σφαγιασμο του η-
λιου,και στην εσωτερικη του πλευρα, καθαρισε το
σκοταδι του γραφειου με το ηλεκτρικο φως.Πηγε
παλι στο γραφειο του,καθισε ,σταυρωσε τα χερια
του και περιμενε μεσα στο απλετο ,εκτυφλωτικο,
φως.Περιμενε,περασε ωρα πολυ ετσι,ισως μια αιωνι-
οτητα,δεν τον πειραζε,μπορουσε να περιμενει,ισως
καποια στιγμη να τον πηρε ο υπνος.Ενιωθε το σωμα
του σαν να ηταν το σωμα ενος Αλλου.Μεσα σ'αυτη
τη κατασταση ακουσε το μεγαλο ρολοι του τοιχου
στο φωτισμενο χωρο να χτυπαει,μετρησε δεκα χτυ-
πους ακριβως.Ακριβως εκεινη τη στιγμη χτυπησε
το κουδουνι της εξωπορτας,πατησε το κουμπι διπλα
του ν'ανοιξει.Αφουγκραστηκε.Ακουσε τα βηματα,
ν'ανεβαινουν την εσωτερικη σκαλα.Σταματησαν
μπροστα στη πορτα του,αμεσως χτυπημα,φωναξε
χωρις δισταγμο:''Εμπρος'',η πορτα ανοιξε και το-
τε τον ειδε μπροστα του,οπως τοτε,ο ιδιος.Αυτος
,σκεφτηκε,δεν αποκτησε καμια μασκα.''Σε περιμενα''
του ειπε.''Αναποδογυρισα ολο τον κοσμο για να σε
ξετρυπωσω'' ακουσε τον Αλλον,και του φανηκε,για
μια στιγμη,πως τα λογια του δεν ειχαν θυμο,αλλα
πικρα.Δεν προλαβε να του φωναξει:''Επιτελους,
καν'το''κι ο Αλλος τραβηξε το περιστροφο και τον
πυροβολησε στη καρδια.Εκεινος ,την τελευταια στιγ-
μη,πριν χασει τις αισθησεις του παρακαλεσε να
κρατησει για παντα : την εικονα του κοκκινου
ηλιου ,που εδυε,το αδειο προσωπο του χωρις τη
Μασκα,που ειναι το δικο του,και να τελειωσει,
να τερματισει τη φραση,που του καιει τα χειλη:
''Αυτο,που αδικει και σκοτωνεται ειναι το προ-
σωπο του...'' ''Μη Ειναι'' συνεχισε τη προταση του
ο Καθηγητης στη διαλεξη του.Τοτε,τον ειδαν να τρα-
νταζεται,να διπλωνεται το σωμα του και να καταρρει.
Ετρεξαν αμεσως στην εδρα να τον βοηθησουν.Δυστυ-
χως,ηταν νεκρος.Τον μετεφεραν στο νοσοκομειο.Η
επισημη γνωματευση των γιατρων ηταν πως ο θανα-
τος του ειχε προελθει απο οξυτατο εμφραγμα του
μυοκαρδιου.Ομως,κι αυτο τους προβληματισε πολυ,
στην ακτινογραφια,που πηρανε,διεκριναν πολυ
καθαρα μια τρυπα στη καρδια,σαν αυτη,που προ-
καλει πυροβολισμος με περιστροφο.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου