ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ [Τραγουδω] Συλλαβιζει τη σκονη του καιρου-[ΑΦΙΕΡΩΜΑ]

.

.
.
Στελιος Καζαντζιδης
[Συλλαβιζει τη σκονη του καιρου]
[Αφιερωμα ]
.
Ποιον Αδοξο Υμνουμε
Να τυπωθει το Ονομα σας
.
.
Αφιερωνεται:
στον Γρηγορη Λαμπρακη, στον
Μανωλη Αναγνωστακη,στον Τακη

Σινοπουλο, στον Μιχαλη Κατσαρο,

,στον Νικο Μπελογιαννη,
στον Τιτο Πατρικιο ,στον Μιλτο
Σαχτουρη,στον Γιαννη Ριτσο,
στον Τασο Λειβαδιτη ,

στον Αρη Αλεξανδρου,...
.
.
Τραγουδω
.
πελαγο και βαρκα
βουτηγμενη στο ονειρο
η διαδρομη των αθωων
στα συννεφα
ερχομαι ως δικαιος
ο ταπεινωτερος των ελαχιστων ηρωας
και λεγω
τα επιλεγμενα ντοκουμεντα
της ηττας των κρινων
εγω ως λεων υπνωτω
και ως Κριτης εγειρομαι
.
η συνοικια με πτησεις περιστεριων
δεν εκδικηθηκε
αν το ηθος δημοκρατει
και η ψυχη του ουρλιαζει,
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
με τα χερια πελεκησαν
εργα ταπεινα
ενα ποταμι οργης κωπηλατει
αναστροφα στις Λεξεις
Βλεπεις το βουνο στα συννεφα
και το κυπαρισσι διπλα στο πηγαδι
συλλογισμοι υπεροπτικοι αφρονων
πλην των αλλων
η Ποιηση των Αδοξων Ελευθερωτων
η ρητορικη της Ηττας μοναχη εννοια
Ελπηνορα
.
history
.
Ποιον Αδοξο Υμνουμε
δεν σταματα να μιλα με λιγοστες
φρασεις για την Δημοκρατια
αυτα γινοτανε τ'απογευμα
χωρις ρητορειες χρωματιζαν παραθυρα
Αυτα για να δοκιμαζουμε τη μνημη μας
και τον βλεπεις διπλα στο πευκο
να μην κοιμαται ο Ακριτης
και μεσα στη γλαστρα η ομορφια του κοσμου
κοιταξε την εικονα,αυτη η αμοιβη μου
κι οι βραχοι και τ'αγριολουλουδα
δεν εξουσιασθηκαν
τα πρωινα φουσκωνε η Γραμματικη
της Ιστοριας
και κεινοι εμειναν γνωριμοι σε
στασεις Ελευθερων
το θεατρο γεμισε φωνες και
ψιθυρους Ελληνων τραγωδων
Φωναξα στις πυλες τον Τραγουδιστη
.
Να τυπωθει το ονομα σας
σκεφτομαι τις δυσκολιες του πατερα
και της μανας την ακατανικητη θλιψη
με φωνη δυνατη και ξεκαθαρη
εικοσι με
εικοσιδυο χρονω κοπελα
κι αρχινισε να παιζει σιγανα
διακριτικα με τα παιδια της
ηξερε βεβαια τι νοημα ειχαν αυτα
κι ουρλιαξε με οργη
τελειωσε την τριτη του δημοτικου
κι επιασε δουλεια στο εργοστασιο
τ'απογευματα κατεβαινε στη θαλασσα
αγναντευαν να ξεμακραινει το οραμα
και να πλακωνει,Ποιητη,
η επικη Ιστορια της Ηττας
ενα ανυποφορο βαρος στο στηθος
του αδικημενου με παθιασμενη φωνη
ξεχειλιζει
συλλαβιζει τη σκονη του καιρου
.
.


.


.


.


.


.


.
.
[Φτωχε βασανισμενε
Φτωχε κατατρεγμενε
σε τουτο τον παλιο κοσμο
οταν δεν εχεις χρημα
εισαι θαμενος ζωντανος
μεσ'της ζωης το μνημα
οταν κανεις ειναι φτωχος
απ'ολους αδικιεται
ο φτωχος μανα,ο φτωχος μανα
καλυτερα να μην γεννιεται]
.
.