I Am a Greek European Worldwidel Man-Now!- www.artpoeticacouvelis.blogspot.com

I Am a Greek European Worldwide Man-Now!-

www.artpoeticacouvelis.blogspot.com

Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2016

LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -Περί του Ζηνωνος του Ελεατη- ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Περί του Ζηνωνος του Ελεατη-
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.



Diarthrosis Διαρθρωσεις-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c. n. couvelis

Περί του Ζηνωνος του Ελεατη-χ.ν.κουβελης

το "εν τω παν" του Παρμενιδη τη διδασκαλία επρεπε να υποστηρίξει,πολλοί ήταν αυτοί
στην Αθήνα να την περιγελουσουν, διαλεκτικα θα τους αντιμετώπιζε, θα επικαλουνταν
την πολλαπλοτητα του κόσμου, του χώρου και του χρόνου, κι αυτός σταθερός νηφαλια
επιστημονικος θα τους οδηγούσε σίγουροτατα σε άτοπο, ένα κι ένα πλήρως συγκροτημενα
τα παραδοξα του, κύριοι δεν υπάρχει κίνηση, για να πας από το α στο β θα πρέπει να
περάσεις από το μέσο του αβ, εν συνεχεία από το μέσο του αβ και β, και έτσι επ'απειρον,
ούτε φυσικά ο ωκυπους Αχιλλέας θα φτάσει την προπορευομενη αργή χελώνα, αν στην
αρχή του αγώνα δρόμου η χελώνα είναι 10μ μπροστά κι ο Αχιλλεας είναι 10 φορές
ταχύτερος απ'αυτη τότε αν τρέξει 10μ η χελώνα θα διανύσει 1μ,αν τρέξει το 1μ τότε η
χελώνα θα είναι μπροστά 10εκ,αν τρέξει τα 10εκ η χελώνα πάλι θα είναι μπροστά 1εκ,
κι έτσι, θα καταλάβουν, πως τρέχοντας επ'απειρον ο Αχιλλέας πάντα θα βρίσκεται πίσω
απ'τη χελώνα,δεν θα σταματούσε σ'αυτα τα δύο, θα ακολουθουσαν ο οιστος,το βέλος,
και το στάδιο, κι άλλα το σύνολον 40 και πλέον,αν κύριοι θεωρείτε τον χρόνο πολλα-
πλοτητα διαιρεμενο σε χρονικές στιγμές χωρίς εύρος,το βέλος ομως για να κινηθεί θέλει
λόγω της διάστασης του πολύ μεγαλύτερο χρόνο από τον μηδενικό χρόνο της στιγμής,
επομένως δεν κινείται, είναι ακίνητο, οταν τ'ακουσε αυτά τα παράδοξα ο Διογένης
σηκώθηκε και απλα περπατησε,αυτό το αναφέρει ο Σιμπλικιος ένας νεοπλατωνικος
φιλόσοφος του 6ου αιώνα μ. Χ στην Αθήνα, κάποιοι άλλοι είπαν πως έτρεξε κι έπιασε
μια κότα κι άλλοι πως πηρε ένα τόξο κι ως επίδεξιος τοξοβολος σε αθλητικους αγώνες
τεντωνοντας το πέταξε πέρα το βέλος,αργότερα ο Αρχιμηδης ασχολουμενος με τις
απειρες αριθμοσειρες βρηκε  πως η απειροσειρά 1/2 + 1/4 +1/8 +1/16 +... είναι
συγκλινουσα με όριο το 1,ετσι ο Αχιλλέας θα έφτανε τη χελώνα, επίσης ο Betrand Russell
είπε πως ο Αχιλλέας θα περάσει από όλα τα διαστήματα που θα περάσει και η χελώνα συν
ένα παραπάνω όταν θα τη φτάσει, ένα καινούργιο παράδοξο, αυτό λύθηκε,σύμφωνα με τη
θεωρία των συνόλων του Cantor,τα άπειρα υποσυνολα απειρων συνολων είναι ισοδύναμα,
έχουν τον ίδιο πληθικο αριθμό, κι ακόμα τον 20 αιώνα η κβαντική φυσική θεωρεί το μήκος
κβαντωμενο με ελάχιστο όριο μήκους τη σταθερά του Planck 1.616x10 εις την - 35,
το οποίο μηκος διαστηματος φυσικά η χελώνα θα βρει πρώτη στο δρόμο της και σ'αυτο
κατά συνέπεια θα την φτάσει και θα την προσπεράσει ο Αχιλλέας,ολ' αυτά βέβαια τα
αγνοουσε ο ευφυής Ζηνων ο Ελεατης , συνεπής φιλόσοφος και πιστός μαθητής του
Παρμενιδη, εν τω παν στο τέλειο και αδιαιρετο Σφαιρο του,
υστερογραφο:
ο Διογένης ο Λαερτιος (3ος  αιώνας μ.Χ) στο έργο του:
Βίοι καὶ γνῶμαι τῶν ἐν φιλοσοφίᾳ εὐδοκιμησάντων, βιβλίο θ' γραφει:
Ὁ δὴ Ζήνων διακήκοε Παρμενίδου καὶ γέγονεν αὐτοῦ παιδικά. καὶ εὐμήκης ἦν, καθά φησι
Πλάτων ἐν τῷ Παρμενίδῃ, ὁ δ' αὐτὸς ἐν τῷ Σοφιστῇ <καὶ ἐν τῷ Φαίδρῳ αὐτοῦ μέμνηται>
καὶ Ἐλεατικὸν Παλαμήδην αὐτὸν καλεῖ. φησὶ δ' Ἀριστοτέλης εὑρετὴν αὐτὸν γενέσθαι
διαλεκτικῆς, ὥσπερ Ἐμπεδοκλέα ῥητορικῆς.
(ο Ζηνων είχε ακούσει τον Παρμενιδη και αυτόν τον Ζηνωνα θυμάται ο Πλάτων στους
διαλόγους του Παρμενιδης, Σοφιστης και στον Φαιδρο, και τον αποκαλεί Ελεατικον
Παλαμηδην δια το ευφευρετικον του, ο δε Αριστοτέλης τον λέει ευρετην της διαλεκτικης)
26 Γέγονε δὲ ἀνὴρ γενναιότατος καὶ ἐν φιλοσοφίᾳ καὶ ἐν πολιτείᾳ· φέρεται γοῦν αὐτοῦ
 βιβλία πολλῆς συνέσεως γέμοντα. καθελεῖν δὲ θελήσας Νέαρχον τὸν τύραννον-οἱ δὲ
Διομέδοντα-συνελήφθη, καθά φησιν Ἡρακλείδης ἐν τῇ Σατύρου ἐπιτομῇ. ὅτε καὶ
ἐξεταζόμενος τοὺς συνειδότας καὶ περὶ τῶν ὅπλων ὧν ἦγεν εἰς Λιπάραν, πάντας ἐμήνυσεν
αὐτοῦ τοὺς φίλους, βουλόμενος αὐτὸν ἔρημον καταστῆσαι· εἶτα περί τινων εἰπεῖν ἔχειν
τινα <ἔφη> αὐτῷ πρὸς τὸ οὖς καὶ δακὼν οὐκ ἀνῆκεν ἕως ἀπεκεντήθη, ταὐτὸν Ἀριστογείτονι
τῷ τυραννοκτόνῳ παθών.
(ήταν γενναιοτατος και στη φιλοσοφία και στη πολιτικη, θέλησε να ρίξει τον τυραννο
Νεαρχο η' τον Διομεδοντα, κατά τον Ηρακλειδης (τον Λέμβο περιπατητικο φιλοσοφο, 2ος
αιώνας π.Χ) στην του Σατυρου επιτομή του, τον έπιασαν και τον ανεκριναν για τους
τους συντρόφους  και για τα όπλα που μετεφερε στη Λιπαρα, τους μαρτυρισε όλους
για να τον παρατησουν ησυχο, έπειτα είπε στον Νεαρχο πως έχει να του πει κάποιον
 στ'αυτι και του το δαγκωσε και τον σκότωσαν, το ίδιο με τον τυραννοκτονο Αριστογειτονα
παθαινοντας)
27 Δημήτριος δέ φησιν ἐν τοῖς Ὁμωνύμοις τὸν μυκτῆρα αὐτὸν ἀποτραγεῖν. Ἀντισθένης δὲ
ἐν ταῖς Διαδοχαῖς φησι μετὰ τὸ μηνῦσαι τοὺς φίλους ἐρωτηθῆναι πρὸς τοῦ τυράννου εἴ τις
ἄλλος εἴη· τὸν δ' εἰπεῖν, "σὺ ὁ τῆς πόλεως ἀλιτήριος." πρός τε τοὺς παρεστῶτας φάναι·
"θαυμάζω ὑμῶν τὴν δειλίαν, εἰ τούτων ἕνεκεν ὧν νῦν ἐγὼ ὑπομένω, δουλεύετε τῷ
τυράννῳ·" καὶ τέλος ἀποτραγόντα τὴν γλῶτταν προσπτύσαι αὐτῷ· τοὺς δὲ πολίτας
παρορμηθέντας αὐτίκα τὸν τύραννον καταλεῦσαι. ταὐτὰ δὲ σχεδὸν οἱ πλείους λαλοῦσιν.
Ἕρμιππος δέ φησιν εἰς ὅλμον αὐτὸν βληθῆναι καὶ κατακοπῆναι.
(ο δε Δημητριος[ο Μαγνησιος ]στους Ομωνυμους λέει πως του'κοψε τη μύτη, ο Αντίσθενης
[ο κυνικος φιλοσοφος]στις Διαδοχαις του λέει πως όταν τον ρώτησε αν ειναι και καποιος
άλλος είπε "συ, της πόλης ο καταστροφεας" και προς τους παραβρισκομενους ειπε:
"απορώ με τη δειλια σας, αν εγώ ενεκα αυτών τώρα υποφέρω, εσείς δουλεύετε στον
τυραννο" και τελος κόβοντας τη γλώσσα του την έφτυσε καταπανω σ'αυτον, τότε οι
πολίτες  παρορμηθεντες αμεσως τον τυραννο λιθοβολησαν, αυτά σχεδόν οι
περισσότεροι λένε, ο δε Ερμιππος(ο Σμυρναιος περιπατητικος φιλόσοφος, 2ος αιώνας π Χ)
λέει πως σε μυλοπέτρα τον πέταξαν και τον κατακοψαν)
-επίσης ο Αριστοτέλης στα Φυσικά του,Φυσικής Ακροάσεως,βιβλιο 6,κεφαλαιο 9, ανα-
φερεται στον Ζηνωνα τον Έλεατη:
Ζήνων δὲ παραλογίζεται· εἰ γὰρ αἰεί, φησίν, ἠρεμεῖ πᾶν [ἢ κινεῖται] ὅταν ᾖ κατὰ τὸ ἴσον,
ἔστιν δ' αἰεὶ τὸ φερόμενον ἐν τῷ νῦν, ἀκίνητον τὴν φερομένην εἶναι ὀϊστόν. τοῦτο δ' ἐστὶ
ψεῦδος· οὐ γὰρ σύγκειται ὁ χρόνος ἐκ τῶν νῦν τῶν ἀδιαιρέτων, ὥσπερ οὐδ' ἄλλο μέγεθος
οὐδέν.
τέτταρες δ' εἰσὶν οἱ λόγοι περὶ κινήσεως Ζήνωνος οἱ παρέχοντες τὰς δυσκολίας τοῖς λύουσιν,
πρῶτος μὲν ὁ περὶ τοῦ μὴ κινεῖσθαι διὰ τὸ πρότερον εἰς τὸ ἥμισυ δεῖν ἀφικέσθαι τὸ φερόμενον
ἢ πρὸς τὸ τέλος, περὶ οὗ διείλομεν ἐν τοῖς πρότερον λόγοις.
δεύτερος δ' ὁ καλούμενος Ἀχιλλεύς· ἔστι δ' οὗτος, ὅτι τὸ βραδύτατον οὐδέποτε καταληφθή-
σεται θέον ὑπὸ τοῦ ταχίστου· ἔμπροσθεν γὰρ ἀναγκαῖον ἐλθεῖν τὸ διῶκον ὅθεν ὥρμησεν
τὸ φεῦγον, ὥστε ἀεί τι προέχειν ἀναγκαῖον τὸ βραδύτερον. ἔστιν δὲ καὶ οὗτος ὁ αὐτὸς λόγος
τῷ διχοτομεῖν, διαφέρει δ' ἐν τῷ διαιρεῖν μὴ δίχα τὸ προσλαμβανόμενον μέγεθος. τὸ μὲν οὖν
μὴ καταλαμβάνε σθαι τὸ βραδύτερον συμβέβηκεν ἐκ τοῦ λόγου, γίγνεται δὲ παρὰ ταὐτὸ τῇ
διχοτομίᾳ (ἐν ἀμφοτέροις γὰρ συμβαίνει μὴ ἀφικνεῖσθαι πρὸς τὸ πέρας διαιρουμένου πως τοῦ μεγέθους· ἀλλὰ πρόσκειται ἐν τούτῳ ὅτι οὐδὲ τὸ τάχιστον τετραγῳδημένον ἐν τῷ διώκειν τὸ βραδύτατον), ὥστ' ἀνάγκη καὶ τὴν λύσιν εἶναι τὴν αὐτήν. τὸ δ' ἀξιοῦν ὅτι τὸ προέχον οὐ καταλαμβάνεται, ψεῦδος· ὅτε γὰρ προέχει, οὐ καταλαμβάνεται· ἀλλ' ὅμως καταλαμβάνεται,
εἴπερ δώσει διεξιέναι τὴν πεπερασμένην. οὗτοι μὲν οὖν οἱ δύο λόγοι,
τρίτος δ' ὁ νῦν ῥηθείς, ὅτι ἡ ὀϊστὸς φερομένη ἕστηκεν. συμβαίνει δὲ παρὰ τὸ λαμβάνειν τὸν
χρόνον συγκεῖσθαι ἐκ τῶν νῦν· μὴ διδομένου γὰρ τούτου οὐκ ἔσται ὁ συλλογισμός.
τέταρτος δ' ὁ περὶ τῶν ἐν τῷ σταδίῳ κινουμένων ἐξ ἐναντίας ἴσων ὄγκων παρ' ἴσους, τῶν μὲν
ἀπὸ τέλους τοῦ σταδίου τῶν δ' ἀπὸ μέσου, ἴσῳ τάχει, ἐν ᾧ συμβαίνειν [240a] οἴεται ἴσον εἶναι
χρόνον τῷ διπλασίῳ τὸν ἥμισυν. ἔστι δ' ὁ παραλογισμὸς ἐν τῷ τὸ μὲν παρὰ κινούμενον τὸ δὲ
παρ' ἠρεμοῦν τὸ ἴσον μέγεθος ἀξιοῦν τῷ ἴσῳ τάχει τὸν ἴσον φέρεσθαι χρόνον· τοῦτο δ' ἐστὶ
ψεῦδος. οἷον ἔστωσαν οἱ ἑστῶτες ἴσοι ὄγκοι ἐφ' ὧν τὰ ΑΑ, οἱ δ' ἐφ' ὧν τὰ ΒΒ ἀρχόμενοι ἀπὸ
τοῦ μέσου, ἴσοι τὸν ἀριθμὸν τούτοις ὄντες καὶ τὸ μέγεθος, οἱ δ' ἐφ' ὧν τὰ ΓΓ ἀπὸ τοῦ ἐσχάτου,
ἴσοι τὸν ἀριθμὸν ὄντες τούτοις καὶ τὸ μέγεθος, καὶ ἰσοταχεῖς τοῖς Β. συμβαίνει δὴ τὸ πρῶτον Β
ἅμα ἐπὶ τῷ ἐσχάτῳ εἶναι καὶ τὸ πρῶτον Γ, παρ' ἄλληλα κινουμένων.
συμβαίνει δὲ τὸ Γ παρὰ πάντα [τὰ Β] διεξεληλυθέναι, τὸ δὲ Β παρὰ τὰ ἡμίση· ὥστε ἥμισυν
εἶναι τὸν χρόνον· ἴσον γὰρ ἑκάτερόν ἐστιν παρ' ἕκαστον. ἅμα δὲ συμβαίνει τὸ πρῶτον Β παρὰ
πάντα τὰ Γ παρεληλυθέναι· ἅμα γὰρ ἔσται τὸ πρῶτον Γ καὶ τὸ πρῶτον Β ἐπὶ τοῖς ἐναντίοις
ἐσχάτοις, [ἴσον χρόνον παρ' ἕκαστον γιγνόμενον τῶν Β ὅσον περ τῶν Α, ὥς φησιν,] διὰ τὸ
ἀμφότερα ἴσον χρόνον παρὰ τὰ Α γίγνεσθαι. ὁ μὲν οὖν λόγος οὗτός ἐστιν, συμβαίνει δὲ παρὰ
τὸ εἰρημένον ψεῦδος.
οὐδὲ δὴ κατὰ τὴν ἐν τῇ ἀντιφάσει μεταβολὴν οὐθὲν ἡμῖν ἔσται ἀδύνατον, οἷον εἰ ἐκ τοῦ μὴ
λευκοῦ εἰς τὸ λευκὸν μετα βάλλει καὶ ἐν μηδετέρῳ ἐστίν, ὡς ἄρα οὔτε λευκὸν ἔσται οὔτε οὐ
λευκόν· οὐ γὰρ εἰ μὴ ὅλον ἐν ὁποτερῳοῦν ἐστιν, οὐ λεχθήσεται λευκὸν ἢ οὐ λευκόν· λευκὸν
γὰρ λέγομεν ἢ οὐ λευκὸν οὐ τῷ ὅλον εἶναι τοιοῦτον, ἀλλὰ τῷ τὰ πλεῖστα ἢ τὰ κυριώτατα μέρη·
οὐ ταὐτὸ δ' ἐστὶν μὴ εἶναί τε ἐν τούτῳ καὶ μὴ εἶναι ἐν τούτῳ ὅλον. ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ ὄντος
καὶ ἐπὶ τοῦ μὴ ὄντος καὶ τῶν ἄλλων τῶν κατ' ἀντίφασιν· ἔσται μὲν γὰρ ἐξ ἀνάγκης ἐν θατέρῳ
τῶν ἀντικειμένων, ἐν οὐδετέρῳ δ' ὅλον αἰεί.
πάλιν δ' ἐπὶ τοῦ κύκλου καὶ ἐπὶ τῆς σφαίρας καὶ ὅλως τῶν ἐν αὑτοῖς κινουμένων, ὅτι συμβή-
σεται αὐτὰ ἠρεμεῖν· ἐν γὰρ τῷ αὐτῷ τόπῳ χρόνον τινὰ ἔσται καὶ αὐτὰ καὶ τὰ μέρη, ὥστε
ἠρεμήσει ἅμα καὶ κινήσεται. πρῶτον μὲν γὰρ τὰ μέρη οὐκ ἔστιν ἐν τῷ αὐτῷ οὐθένα χρό
[240b] νον, εἶτα καὶ τὸ ὅλον μεταβάλλει αἰεὶ εἰς ἕτερον· οὐ γὰρ ἡ αὐτή ἐστιν ἡ ἀπὸ τοῦ Α λαμβανομένη περιφέρεια καὶ ἡ ἀπὸ τοῦ Β καὶ τοῦ Γ καὶ τῶν ἄλλων ἑκάστου σημείων, πλὴν
ὡς ὁ μουσικὸς ἄνθρωπος καὶ ἄνθρωπος, ὅτι συμβέβηκεν. ὥστε μεταβάλλει αἰεὶ ἡ ἑτέρα εἰς
τὴν ἑτέραν, καὶ οὐδέποτε ἠρεμήσει. τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ ἐπὶ τῆς σφαίρας καὶ ἐπὶ τῶν ἄ
λλων τῶν ἐν αὑτοῖς κινουμένων.
.
.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου