GREEK POETRY -Ύμνοι τής Μεγάλης Δευτερας -μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

 .

.

GREEK POETRY

-Ύμνοι

τής Μεγάλης Δευτερας

-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

χνκουβέλης c.n.couvelis 

μεταφράζοντας 

Ἐρχόμενος ὁ Κύριος, πρὸς τὸ ἑκούσιον Πάθος

Ύμνους

τής Μεγάλης Δευτερας

Ήχος πλ.δ΄

Δικαιοσύνην μάθετε, οι ενοικούντες επί της γης.

(εσείς που στη γη κατοικείτε μαθετε να'στε δίκαιοι)

Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός· και μακάριος ο δούλος, ον ευρήσει γρηγορούντα· ανάξιος δε πάλιν, ον ευρήσει ραθυμούντα. Βλέπε ουν ψυχή μου, μη τω ύπνω κατενεχθής, ίνα μη τω θανάτω παραδοθής, και της Βασιλείας έξω κλεισθής

(Ιδού ο Νυμφίος έρχεται 

τα μεσάνυχτα,και μακάριος ο δούλος που τον βρίσκει ξάγρυπνο να περιμένει,

ανάξιος πάλι αυτός που τον βρίσκει κοιμισμενο,

Πρόσεχε λοιπόν ψυχή μου,μην από τον ύπνο κυριευθεις για να μη παραδοθεις στο θανατο,

και από τη Βασιλεία έξω κλεισθεις)

Τὰ πάθη τὰ σεπτὰ ἡ παροῦσα ἡμέρα, ὡς φῶτα σωστικά, ἀνατέλλει τῷ κόσμῳ, of Χριστὸς γὰρ ἐπείγεται τοῦ παθεῖν ἀγαθότητι, ὁ τὰ σύμπαντα ἐν τῇ δρακὶ περιέχων καταδέχεται ἀναρτηθῆναι ἐν ξύλῳ τοῦ σῶσαι τὸν ἄνθρωπον)

(τα σεβασμια πάθη η σημερινή μέρα,ως φωτα σωτηρία,προβάλει στο κόσμο,γιατί ο Χριστός είναι πρόθυμος να πάθει

από καλοσύνη,αυτός που τα σύμπαντα μέσα στο χέρι κρατά καταδεχεται 

πανω στο ξύλο να κρεμασθεί για να σωσει τον άνθρωπο)

Τὸν νυμφῶνά σου βλέπω, Σωτήρ μου, κεκοσμημένον καὶ ἔνδυμα οὐκ ἔχω, ἵνα εἰσέλθω ἐν αὐτῷ, λάμπρυνόν μου τὴν στολὴν τῆς ψυχῆς, φωτοδότα, καὶ σῶσόν με

τον νυφικό σου θάλαμο βλέπω,Σωτήρα μου,να'ναι στολισμένος και ρούχο δεν έχω,για να μπω μέσα

σ'αυτον,λαμπρυνε μου τη στολή τής ψυχής,εσύ που το φως δίνεις και σώσε με)

Ἐρχόμενος ὁ Κύριος, πρὸς τὸ ἑκούσιον Πάθος, τοῖς Ἀποστόλοις ἔλεγεν ἐν τῇ ὁδῷ· Ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα, καὶ παραδοθήσεται ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, καθώς γέγραπται περὶ αὐτοῦ. Δεῦτε οὖν καὶ ἡμεῖς, κεκαθαρμέναις διανοίαις, συμπορευθῶμεν αὐτῷ, καὶ συσταυρωθῶμεν, καὶ νεκρωθῶμεν δι' αὐτόν, ταῖς τοῦ βίου ἡδοναῖς, ἵνα καὶ συζήσωμεν αὐτῷ, καὶ ἀκούσωμεν βοῶντος αὐτοῦ· οὐκέτι εἰς τὴν ἐπίγειον Ἱερουσαλήμ, διὰ τὸ παθεῖν· ἀλλὰ ἀναβαίνω πρὸς τὸν Πατέρα μου, καὶ Πατέρα ὑμῶν, καὶ Θεόν μου, καὶ Θεὸν ὑμῶν· καὶ συνανυψῶ ὑμᾶς εἰς τὴν ἄνω Ἱερουσαλήμ, ἐν τῇ Βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν

(πηγαίνοντας ο Κύριος προς το εκούσιο Πάθος,στους Αποστόλους έλεγε στο δρόμο,

ιδού ανεβαινουμε στα Ιεροσόλυμα και ο Υιός τού Ανθρωπου θα παραδοθεί,όπως έχει γραφτεί γι'αυτό,

ελάτε λοιπόν κι εμείς,με καθαρισμενες τιςυ διάνοιες,

να βαδισουμε μαζι μ'αυτον,

και να σταυρωθουμε μαζί μ'αυτον και γι'αυτον από τις ηδονές τής ζωής να νεκρωθουμε,για να ζήσουμε μαζί μ'αυτον,και να τον ακούσουμε να λέει,

δεν ανεβαίνω πλέον στην επίγειο Ιερουσαλήμ για να πάθω,αλλά προς τον Πατέρα μου,και τον Πατέρα σας,και Θεό μου,

και Θεό σας,και θα υψώσω μαζί και σας στην άνω Ιερουσαλήμ,στη Βασιλεία τών ουρανών)

.

.

.

GREEK POETRY - πολλη αιωνιότητα το μελλον -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

 .

.

GREEK POETRY

- πολλη αιωνιότητα

το μελλον

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

πολλη αιωνιότητα

το μελλον

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

τοτε ακουστηκε

Εάλω η πόλις 

σιωπη

η νυχτα μεγαλωσε

η Ελενη στον καθρεφτη

και το τεραστιο κενο

έπειτα συνέβη

ο μεγάλος χαμός τών ψυχών

στα έλη στα λατομεία 

τής Σικελιας

Ελπηνορα

τι γυρευουμε εδω σ'αυτα τ'ακρογυαλια;

κανενας δεν ακουσε,ποιο το κερδος;'

κανενας δεν ακουσε,

στη μνήμη μας

βουλιαζει η Ιστορία 

από τούς δολοφόνους μας

και να σκεφτείς

πως υπήρξαν άνθρωποι 

που θέλαν 

τα σπίτια τους να ήταν

σπίτια όλων

και δεν τα κατάφεραν

ποιο το κερδος τής ψυχης

σ'αυτους τους τοπους;

τοσα γεγονοτα

αδειασαν τον χρονο

τοσα ερωτηματα

το κερδος μιας κουφιας ματαιοδοξιας

εδώ που

φωνη πουλιου σε κλαδι δεντρου

και η ρυθμικη ανασα τού σπορου

το φωτεινο κυματισμα τού πρασινου

και το υφασμα τών χωραφιων

η αιωρηση τού αερα

επίμονα ανέπαφοι

επιστρέφουμε από την αιωνιότητα

τρολει με βιτρινες ανθρωπων ανεβαινουν την Πατησιων

σιωπη,γιατι δεν μιλας;

πιο κατω στα Χαυτεια η ιδια κατασταση

οι εφημεριδες πυροβολουν τα γεγονοτα

επειτα τα κρεμουν νεκρα αψυχα δερματα στα περιπτερα

να μαθω

στις 4 τι εγινε στις 5 τι εγινε στις 6;

ολα

τα τρολει ανεβαινουν και κατεβαινουν με σκιες ανθρωπων

τα λεωφορεια με σκιες ανθρωπων

οι δρομοι με σκιες ανθρωπων

τα σπιτια

τοσο φως και να υπαρχουν σκιες;

θυμαται πως ο Αιαντας στη τρελα του μεσα αρπαξε μαχαιρι

κι εκεινη η δυστυχη Τεκμησσα τού φωναξε,

τι πας να κανεις Αιαντα;

κι εκεινος τής απαντησε,

παψε,η σιωπη ειναι στολιδι τής γυναικας,

και στα σκοταδια ορμησε και χαθηκε στη νυχτα

αργότερα ηρθε ο εξαγγελος στη σκηνη κι ανακοινωσε

εσεις τής γης οι πιο τιμημενοι

τι πραξεις θ'ακουστε;

τι εργα θα δειτε;

τι λυπη θα νιωστε;

στους δρομους το πληθος

Πατησιων Ομονοια Αθηνας Σταδιου Πανεπιστημιου

στα χερια κρατουν τα κεφαλια τους τα περιφερουν

πετρινα αγαλματα τα πωλουν σε εμπορους

τυμβορυχους εκλιπαρουν

'ειναι ευκαιρια ,σε καλη τιμη'

συμφερει η' δεν συμφερει

Συνταγμα Βουλης Μητροπολεως Ερμου

εξαντλημενο φθινοπωρο αδυνατος χειμωνας

λεξεις κενες το παρελθον

'ειμασταν','τα γεγονοτα'

η εκλειψη τής Ιστοριας 

Αιολου Αθηνας Βαρβακειος Αγορα Πλατεια Δημαρχειου

οτι εμεινε απ' το σωμα σου τι τιμη εχει;

ρωταω

μια μοτοσυκλετα μ'εκκοφαντικο θορυβο δεν μ'αφηνει

ν'ακουσω την απαντηση

η' δεν απαντησες;

δεν μιλησες;

Πειραιως Ζηνωνος Αγιου Κωνσταντινου Τριτης Σεπτεμβριου

πληθοι ανθρωπων εμπορευονται

'εμπορευομαι εμπορευεσαι εμπορευεται'

κλοιος απουσιας

γιατι δεν υπαρχουν;

δειχνοντας ειπε

'αυτο'

'εκεινο'

'ολα'

στη Νεκυια τής Ιστοριας μας ηρθαν

απροσκλητοι δεν ηταν

κρατουσαν στα χερια τα συνεργα τους

'να μ'αυτα ζησαμε'

αλετρια τσαπια δικριανια

'και μ'αυτα μας σκοτωσαν' εδειξαν φωτογραφιες 

απο φριχτους πολεμους

κι ενας αναμεσα τους κουρντισε ενα γραμμοφωνο

κι ακουσαμε φωνες σαν απο κολαση

τις κραυγες τα ουρλιαχτα τους

'οι δολοφονοι τοσα χρονια στην Ελλαδα'

διψασαμε παγωσαμε πεινασαμε για ποιο ωφελος;

ενας ενας καθισαν ολογυρα στο τραπεζι

με βλεμμα αγριεμενο απ'την αγρυπνια

'εμεις που ειμασταν δεν ειμαστε

μας λειπουν μελη απο τα σωματα μας

χερια ποδια κεφαλι δαχτυλα'

και τοτε καθαρα τους ειδαμε ως το ξημερωμα

που χαθηκαν

Μετρω πλεον Υπογεια Πολιτισμου

Κανενας Πλατωνας Κανενας Αριστοτελης

Κενο Ιστοριας

Αμετροεπεια

Μηδαμινοτητα

Μοναξια

Αραγε τι ειναι το υπαρχω;

η πατρίδα μου 

φωτεινή φλούδα ηλιου

παρά θίν αλος

ισοσκελες λευκων

γλαρων

ενδυματα κοχυλιων το φως

πετρες νερων και ψαρια διανυσματα Ηρακλειτου

ακροβατωντας στη πλατη αναδυομενου δελφινιου

φευγουσα ισορροπία

φωτεινο γαλαζιο 

η θαλασσα μου

χρωμογραφια χρονου παραλια

ακροδαχτυλα κοχυλια

εναλιος ομφαλοφορος αχινος

περισπωμενες ψαριων

ενα βημα πριν το Αορατο

ενδοξο στηθος λευκοτατου αλατιου

σαλευει ως οχταπους

ακροπρωρος μνημη  παφλαζουσα

πολλη αιωνιοτητα το μελλον

.

.

.

LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -μεταφράζοντας -Λουκιανός -Εταιρικοί Διάλογοι -Μήτηρ και Φιλιννα -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis

 .

.

LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

-μεταφράζοντας

-Λουκιανός 

-Εταιρικοί Διάλογοι

-Μήτηρ και Φιλιννα

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis

χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

μεταφράζοντας

Λουκιανός 

Εταιρικοί Διάλογοι

-Μήτηρ και Φιλιννα-

μάνα

-τρελλαθηκες, Φίλιννα,τι έπαθες στο γλέντι χτες;

γιατί μου'ρθε ο Διφιλος εδω κλαίγοντας και μου'πε αυτά που του'κανες,πως μεθυσες και σηκώθηκες να χορέψεις ενώ αυτός σε τράβαγε να μην το κάνεις και σαν να μην έφτασαν αυτά φιλησες τον Λαμπρια τον φίλο του,κι επειδή τού κακοφανηκε τον παράτησες και πηγες στον Λαμπρια και τον αγκαλιασες,κι αυτός εσκαγε απ'τη ζήλεια του μ'αυτα που'βλεπε να γίνονται,αλλά ούτε και τη νύχτα,νομίζω,κοιμήθηκες μ'αυτον,τον παράτησες να κλαιει και μόνη καθοσουν δίπλα του στο κάθισμα τραγουδώντας και στεναχωροντας τον.

Φίλιννα 

-τα δικά του,μάνα,όμως δεν σου'πε,γιατί τότε δεν θα'περνες το μέρος του,γιατί αφού μ'αφησε πήγε κι έκανε παρέα στη Θαιδα τη γκόμενα τού Λαμπρια,όταν εκείνος ήταν απών,κι όταν με είδε αυτό να μου κακοφαινεται και τού έκανα νόημα να συμμαζευτει,αφού τής Θαιδας τής αγγιζει τ'αυτι  και στρέφει το λαιμο την φιλάει με τέτοιο παθος που πολύ δύσκολα ξεκόλλησε τα χείλη,

κι ενώ εγώ έκλαιγα αυτός στο αυτί τής Θαιδας μιλούσε πολύ ώρα και για εναντιον εμένα έλεγε,κι η Θαιδα χαμογελούσε ειρωνικά κοιτώντας με,και μόλις κατάλαβαν να πλησιάζει ο Λαμπείας και χόρτασαν να φιλιουνται τραβήχτηκαν ,εγώ όμως κοντά του κάθισα,για να μην το κρατήσουν υστερα,ενώ η Θαιδα αφού σηκώθηκε άρχισε πρώτη να χορεύει δείχνοντας γυμνά τα μπούτια της σαν αυτή μονάχα να'χει τα πιο όμορφα,κι όταν σταμάτησε ο Λαμπριας σιωπούσε και τίποτα δεν είπε,ο Διφιλος όμως παινευε πάρα πολύ το ρυθμό της και το πώς χόρευε και ότι με τη μουσική πήγαινε το πόδι και τα μπούτια ήταν όμορφα κι άλλα παρά πολλά,σαν να παινευε την Σωσαντρα τού Καλάμιδα,κι όχι τη Θαιδα,

που κι εσύ την ξέρεις πως είναι αφού μαζί μας λούζεται,κι ενώ τέτοια η Θαιδα είναι κοροιδευτικα μού'πε,-αν κάποια δεν ντρέπεται που'χει λεπτά πόδια  να σηκωθεί και να χορέψει,

τι να της έλεγα,μάνα;,σηκώθηκα και χόρεψα,τι έπρεπε να κάνω;να κάνω τα στραβά μάτια για τη κοροϊδια και την Θαιδα να 

κάνει το κοματι της στο γλέντι;

μάνα

-θα'πρεπε να συγκρατηθεις,κορίτσι μου,και να μην δώσεις συνέχεια,όμως πες μου τι έγινε μετά απ' αυτά

Φίλιννα

-λοιπον οι άλλοι παινευαν,μόνο ο Διφιλος ξάπλωσε φαρδυς πλατύς και το ταβανι κοιτούσε,μέχρι που εγώ αφού τα'δωσα όλα σταματησα

μάνα

-το ότι με τον Λαμπρια φιληθηκες αλήθεια ήταν και ότι πηγές να αγκαλιαστεις μ'αυτον;

γιατί σωπαίνεις;δεν ειν' αυτα λόγος για συγνώμη;

Φίλιννα

-να τον πληρώσω με το ίδιο νόμισμα ηθελα

μάνα

-κι έπειτα ούτε μαζί του ξαπλωσες,αλλά και τραγουδουσες ακομα ενώ εκείνος έκλαιγε;δεν είχες  συναίσθηση,κοπέλα μου,ότι είμαστε φτωχες,

ούτε θυμάσαι όσα απ'αυτον πήραμε και πως θα βγάζαμε περα τον περσινο χειμωνα αν αυτόν η Αφροδίτη δεν μας τον εστελνε;

Φίλιννα

-και τί;θα ανέχομαι γι'αυτό να με προσβάλει;

μάνα

-να θυμώνεις,όμως μην αντιδρας με προσβολές,

δεν ξέρεις ότι με τις προσβολές τελειώνουν οι έρωτες;κι εσύ γίνεσαι συνεχως πολυ σκληρή  με τον άνθρωπο,και κοίτα μήπως σύμφωνα με τη παροιμία τεντώνοντας παρα πολύ το σκοινί το σπασουμε

μήτηρ

[1] [p. 284] Ἐμάνης, ὦ Φίλιννα, ἢ τί ἔπαθες ἐν τῷ ξυμποσίῳ χθές; ἧκε γὰρ παρ᾽ ἐμὲ Δίφιλος ἕωθεν δακρύων καὶ διηγήσατό μοι ἃ ἔπαθεν ὑπὸ σοῦ· μεμεθύσθαι γάρ σε καὶ ἐς τὸ μέσον ἀναστᾶσαν ὀρχήσασθαι αὐτοῦ διακωλύοντος καὶ μετὰ ταῦτα φιλῆσαι Λαμπρίαν τὸν ἑταῖρον αὐτοῦ, καὶ ἐπεὶ ἐχαλέπηνέ σοι, καταλιποῦσαν αὐτὸν ἀπελθεῖν πρὸς τὸν Λαμπρίαν καὶ περιβαλεῖν ἐκεῖνον, ἑαυτὸν δὲ ἀποπνίγεσθαι τούτων γιγνομένων. ἀλλ᾽ οὐδὲ τῆς νυκτός, οἶμαι, συνεκάθευδες μετ᾽ αὐτοῦ, καταλιποῦσα δὲ δακρύοντα μόνη ἐπὶ τοῦ πλησίον σκίμποδος κατέκεισο ᾄδουσα καὶ λυποῦσα ἐκεῖνον.

Φίλιννα

[2] τὰ γὰρ αὐτοῦ σοι, ὦ μῆτερ, οὐ διηγήσατο· οὐ γὰρ ἂν συνηγόρευες αὐτῷ ὑβριστῇ γε ὄντι, ὃς ἐμοῦ [p. 239] ἀφέμενος ἐκοινολογεῖτο Θαΐδι τῇ Λαμπρίου ἑταίρᾳ, μηδέπω ἐκείνου παρόντος· ἐπεὶ δὲ χαλεπαίνουσαν εἶδέ με καὶ διένευσα αὐτῷ οἷα ποιεῖ, τοῦ ὠτὸς ἄκρου ἐφαψάμενος ἀνακλάσας τὸν αὐχένα τῆς Θαΐδος ἐφίλησεν οὕτω προσφυῶς, ὥστε μόλις ἀπέσπασε τὰ χείλη, εἶτ᾽ ἐγὼ μὲν ἐδάκρυον, ὁ δὲ ἐγέλα καὶ πρὸς τὴν Θαΐδα πολλὰ πρὸς τὸ οὖς ἔλεγε κατ᾽ ἐμοῦ δηλαδή, καὶ ἡ Θαῒς ἐμειδία βλέπουσα πρὸς ἐμέ. ὡς δὲ προσιόντα ᾔσθοντο τὸν Λαμπρίαν καὶ [p. 285] ἐκορέσθησάν ποτε φιλοῦντες ἀλλήλους, ἐγὼ μὲν ὅμως παρ᾽ αὐτὸν κατεκλίθην, ὡς μὴ καὶ τοῦτο προφασίζοιτο ὕστερον, ἡ Θαῒς δὲ ἀναστᾶσα ὠρχήσατο πρώτη ἀπογυμνοῦσα ἐπὶ πολὺ τὰ σφυρὰ ὡς μόνη καλὰ ἔχουσα, καὶ ἐπειδὴ ἐπαύσατο, ὁ Λαμπρίας μὲν ἐσίγα καὶ εἶπεν οὐδέν, Δίφιλος δὲ ὑπερεπῄνει τὸ εὔρυθμον καὶ τὸ κεχορηγημένον, καὶ ὅτι εὖ πρὸς τὴν κιθάραν ὁ ποὺς καὶ τὸ σφυρὸν ὡς καλὸν καὶ ἄλλα μυρία, καθάπερ τὴν Καλάμιδος Σωσάνδραν ἐπαινῶν, ἀλλ᾽ οὐχὶ Θαΐδα, ἣν καὶ σὺ οἶσθα συλλουομένην ἡμῖν οἵα ἐστί, Θαῒς δὲ οἷα καὶ ἔσκωψεν εὐθὺς ἐς ἐμέ· εἰ γάρ τις, ἔφη, μὴ αἰσχύνεται λεπτὰ ἔχουσα τὰ σκέλη, ὀρχήσεται καὶ αὐτὴ ἐξαναστᾶσα. τί ἂν λέγοιμι, ὦ μῆτερ; ἀνέστην γὰρ καὶ ὠρχησάμην. τί γὰρ ἔδει ποιεῖν; ἀνασχέσθαι καὶ ἐπαληθεύειν τὸ σκῶμμα καὶ τὴν Θαΐδα ἐᾶν τυραννεῖν τοῦ συμποσίου;

μήτηρ

[3] φιλοτιμότερον μέν, ὦ θύγατερ· οὐδὲ φροντίζειν γὰρ ἐχρῆν· λέγε δ᾽ ὅμως τὰ μετὰ ταῦτα.

Φίλιννα

οἱ μὲν οὖν ἄλλοι ἐπῄνουν, ὁ Δίφιλος δὲ μόνος ὕπτιον καταβαλὼν ἑαυτὸν ἐς τὴν ὀροφὴν ἀνέβλεπεν, ἄχρι δὴ καμοῦσα ἐπαυσάμην.

μήτηρ

τὸ φιλῆσαι δὲ τὸν Λαμπρίαν ἀληθὲς ἦν καὶ τὸ μεταβᾶσαν περιπλέκεσθαι αὐτῷ; τί σιγᾷς; οὐκέτι γὰρ ταῦτα συγγνώμης ἄξια.

Φίλιννα

ἀντιλυπεῖν ἐβουλόμην αὐτόν. [p. 240]

μήτηρ

εἶτα οὐδὲ συνεκάθευδες, ἀλλὰ καὶ ᾖδες ἐκείνου δακρύοντος; οὐκ αἰσθάνῃ, ὦ θύγατερ, ὅτι πτωχαί ἐσμεν, οὐδὲ μέμησαι ὅσα παρ᾽ αὐτοῦ ἐλάβομεν ἢ οἷον δὴ τὸν πέρυσι χειμῶνα διηγάγομεν ἄν, εἰ μὴ τοῦτον ἡμῖν ἡ Ἀφροδίτη ἔπεμψε; [p. 286]

Φίλιννα

τί οὖν; ἀνέχωμαι διὰ τοῦτο ὑβριζομένη ὑπ᾽ αὐτοῦ;

μήτηρ

Ὀργίζου μέν, μη ἀνθύβριζε δέ. οὐκ οἶσθα ὅτι ὑβριζόμενοι παύονται οἱ ἐρῶντες καὶ ἐπιτιμῶσιν ἑαυτοῖς; σὺ δὲ πάνυ χαλεπὴ ἀεὶ τῷ ἀνθρώπῳ γεγένησαι, καὶ ὅρα μὴ κατὰ τὴν παροιμίαν ἀπορρήξωμεν πάνυ τείνουσαι τὸ καλώδιον.

.

.

.

GREEK POETRY - υπολογες τών πραξεων οι λεξεις -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

 .

.

GREEK POETRY

- υπολογες τών πραξεων οι λεξεις

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

υπολογες τών πραξεων οι λεξεις

χ.ν.κουβέλης c.n.couvelis

υπολογες τών πραξεων οι λεξεις

στρωματα αντιλογιας 

η αιωνιότητα

προσθετοντας κενα 

με έξοχη ύφεση δίεση

κατάδυση

η Αλικη περασε στην αλλη πλευρα τού καθρεφτη

βεβαιη πως εκει μεσα θα'βρει τον ασπρο λαγο που

εχασε στο δασος την προηγουμενη μερα το μεσημερι

στις 12:53' ακριβως 

και σε 

παρα θιν αλος παραθαλασια εξαπλωση  χταποδιων ακρωτηρια

και οστρακων μυχοι κρυφοι ηχηεσων παφλασμων 

τα χερια σου ανθη τού γιαλου αφροεντα

ένα λ χρυσό έχει ο ηλιος

επιζωγραφισμενο δια χειρος Ρωμανου τού Μελωδου

και στο πήλινο  τοπιο 

με φωνες εγχρωμου αερα

ανταλλάσσουμε

υπερσυντελικους μνημης

η Ελλάδα σπαταλημενη

γυμνή

ερήμωση βαθειά ως μέσα στη Μακεδονία

ματαιότητα στη κάτω Ελλάδα

το τσακισμένο χέρι

η φυλακή με τα ποντίκια

ένοικοι σε δωμάτια

κλεισμένοι

με πλήθη σκιών

αύριο σε απαραβίαστο κώδικα

η σιωπή

η παρουσία ενός ανθρώπου 

βουλιαζει

εδώ βρέχει

μια ασήμαντη ανορθογραφια

μάς απομάκρυνε

εγώ συνεχίζω τον καυγά

με τον αιώνα

τών κακουργημάτων

.

.

.

Π1-My Own Empire of Hyperealistic Paintings -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

 .

.

Π1-My Own Empire of Hyperealistic Paintings 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

.

.

Π1-My Own Empire of Hyperealistic Paintings 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.