GREEK POETRY -Ύμνοι τής Μεγάλης Δευτερας -μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

 .

.

GREEK POETRY

-Ύμνοι

τής Μεγάλης Δευτερας

-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

χνκουβέλης c.n.couvelis 

μεταφράζοντας 

Ἐρχόμενος ὁ Κύριος, πρὸς τὸ ἑκούσιον Πάθος

Ύμνους

τής Μεγάλης Δευτερας

Ήχος πλ.δ΄

Δικαιοσύνην μάθετε, οι ενοικούντες επί της γης.

(εσείς που στη γη κατοικείτε μαθετε να'στε δίκαιοι)

Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός· και μακάριος ο δούλος, ον ευρήσει γρηγορούντα· ανάξιος δε πάλιν, ον ευρήσει ραθυμούντα. Βλέπε ουν ψυχή μου, μη τω ύπνω κατενεχθής, ίνα μη τω θανάτω παραδοθής, και της Βασιλείας έξω κλεισθής

(Ιδού ο Νυμφίος έρχεται 

τα μεσάνυχτα,και μακάριος ο δούλος που τον βρίσκει ξάγρυπνο να περιμένει,

ανάξιος πάλι αυτός που τον βρίσκει κοιμισμενο,

Πρόσεχε λοιπόν ψυχή μου,μην από τον ύπνο κυριευθεις για να μη παραδοθεις στο θανατο,

και από τη Βασιλεία έξω κλεισθεις)

Τὰ πάθη τὰ σεπτὰ ἡ παροῦσα ἡμέρα, ὡς φῶτα σωστικά, ἀνατέλλει τῷ κόσμῳ, of Χριστὸς γὰρ ἐπείγεται τοῦ παθεῖν ἀγαθότητι, ὁ τὰ σύμπαντα ἐν τῇ δρακὶ περιέχων καταδέχεται ἀναρτηθῆναι ἐν ξύλῳ τοῦ σῶσαι τὸν ἄνθρωπον)

(τα σεβασμια πάθη η σημερινή μέρα,ως φωτα σωτηρία,προβάλει στο κόσμο,γιατί ο Χριστός είναι πρόθυμος να πάθει

από καλοσύνη,αυτός που τα σύμπαντα μέσα στο χέρι κρατά καταδεχεται 

πανω στο ξύλο να κρεμασθεί για να σωσει τον άνθρωπο)

Τὸν νυμφῶνά σου βλέπω, Σωτήρ μου, κεκοσμημένον καὶ ἔνδυμα οὐκ ἔχω, ἵνα εἰσέλθω ἐν αὐτῷ, λάμπρυνόν μου τὴν στολὴν τῆς ψυχῆς, φωτοδότα, καὶ σῶσόν με

τον νυφικό σου θάλαμο βλέπω,Σωτήρα μου,να'ναι στολισμένος και ρούχο δεν έχω,για να μπω μέσα

σ'αυτον,λαμπρυνε μου τη στολή τής ψυχής,εσύ που το φως δίνεις και σώσε με)

Ἐρχόμενος ὁ Κύριος, πρὸς τὸ ἑκούσιον Πάθος, τοῖς Ἀποστόλοις ἔλεγεν ἐν τῇ ὁδῷ· Ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα, καὶ παραδοθήσεται ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, καθώς γέγραπται περὶ αὐτοῦ. Δεῦτε οὖν καὶ ἡμεῖς, κεκαθαρμέναις διανοίαις, συμπορευθῶμεν αὐτῷ, καὶ συσταυρωθῶμεν, καὶ νεκρωθῶμεν δι' αὐτόν, ταῖς τοῦ βίου ἡδοναῖς, ἵνα καὶ συζήσωμεν αὐτῷ, καὶ ἀκούσωμεν βοῶντος αὐτοῦ· οὐκέτι εἰς τὴν ἐπίγειον Ἱερουσαλήμ, διὰ τὸ παθεῖν· ἀλλὰ ἀναβαίνω πρὸς τὸν Πατέρα μου, καὶ Πατέρα ὑμῶν, καὶ Θεόν μου, καὶ Θεὸν ὑμῶν· καὶ συνανυψῶ ὑμᾶς εἰς τὴν ἄνω Ἱερουσαλήμ, ἐν τῇ Βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν

(πηγαίνοντας ο Κύριος προς το εκούσιο Πάθος,στους Αποστόλους έλεγε στο δρόμο,

ιδού ανεβαινουμε στα Ιεροσόλυμα και ο Υιός τού Ανθρωπου θα παραδοθεί,όπως έχει γραφτεί γι'αυτό,

ελάτε λοιπόν κι εμείς,με καθαρισμενες τιςυ διάνοιες,

να βαδισουμε μαζι μ'αυτον,

και να σταυρωθουμε μαζί μ'αυτον και γι'αυτον από τις ηδονές τής ζωής να νεκρωθουμε,για να ζήσουμε μαζί μ'αυτον,και να τον ακούσουμε να λέει,

δεν ανεβαίνω πλέον στην επίγειο Ιερουσαλήμ για να πάθω,αλλά προς τον Πατέρα μου,και τον Πατέρα σας,και Θεό μου,

και Θεό σας,και θα υψώσω μαζί και σας στην άνω Ιερουσαλήμ,στη Βασιλεία τών ουρανών)

.

.

.